🍃🌷🍃به پایگاه ادبی شعر پاک خوش آمدید 🍃🌷🍃
| تاریخ عضویت: | ۱۳۹۸/۰۴/۳۱ |
| تعداد شعر: | 1281 |
| تعداد مطالب: | 234 |
| آخرین فعالیت | ۱۴۰۳/۰۲/۱۳ |
باز هم يك افق روشن صبح
و كسى از دل پيدائى روز
روى برگ خشك و پائيرى و سرد
نرم و آهسته و گرم
به سراغ تنگ تنهائى من مى آيد
روزها بود كه رفته گر پير
چه دريغى مى كرد
لطف جارو زدنش
بر سر اين خانه ى تنگ
من كه در دورترين
نقطه ى اين غمكده خاموش شدم
كسى تنهائى من را نچشيد
هيچ كس فاتحه اى بر دلم آواز نكرد
و به گاهى اوقات
كه فراموش شده اى
به ته كوچه ى تنهائى من مى آمد
بستر خواب مرا هم به كنارى مى زد
بهترين دوست من باران است
قطره هاى باران
با سر انگشت لطيف
به ملاقات همه مى آيد
و نسيم خنكى
برگ جا مانده ى سقف همه را
مى برد آنسوتر
تا همه بشناسند
كسى اينجا
تنگ تنهائى خود را
به بغل دارد و بس
تقديم به اسيران خاك
کاربرانی که این شعر را پسندیده اند (2):
کاربرانی که این شعر را خوانده اند (4):
علی معصومی در سر منشاء دیوانگی
سلام اقا سیاوش قبلا هم با حنابعالی در این وادی سخن رفته بود. جنابعالی متاسفاته با سوالاتی
معصومه بیرانوند در درد دارد مست باشی بی می و…
سلام و سپاس مجدد
طارق خراسانی در درد دارد مست باشی بی می و…
سلام مجدد خیلی خوشحالم که هستی ، سلامتی و در کنار خانواده به فضل الهی
معصومه بیرانوند در درد دارد مست باشی بی می و…
سلام و عرض ادب این شعر شاید تاریخ سرودنش به ده سال قبل برمی گرده اولآ
طارق خراسانی در درد دارد مست باشی بی می و…
سلام رابعه دوم دختر شاعرم اولا : در تعجبم چرا تا به امروز این شعر را
اردیبهشت 19, 1400
درود بر شما
قسمت پایانی شعرتون خیلی زیباست🌺
پاسخ
بستن فرم