🍃🌷🍃به پایگاه ادبی شعر پاک خوش آمدید 🍃🌷🍃
| تاریخ عضویت: | ۱۳۹۸/۰۴/۳۱ |
| تعداد شعر: | 1280 |
| تعداد مطالب: | 234 |
| آخرین فعالیت | ۱۴۰۳/۰۲/۱۳ |
باز هم یک اُفق روشن صبح
و کسی از دل پیدائی روز
روی برگ ِخشک پائیزی و سرد
نرم و آهسته و گرم
به سراغ تُنگ تنهائی من، می آید
روزها بود که رفتگر پیر
چه دریغی می کرد
لطف جارو زدنش
بر سَر ِ این خانه ی تَنگ
من که در دورترین
نقطه ی این غمکده خاموش شدم
کسی تنهائی من را نچشید
هیچ کس فاتحه ای بر دلم آواز نکرد
و به گاهی اوقات
که فراموش شده ای
به ته کوچه ی تنهائی من می آمد
بستر خواب مرا هم،
به کناری می زد
بهترین دوست من باران است
قطره های باران
با سر انگشت لطیف
به ملاقات همه می آیند
و نسیم خُنکی
برگ جامانده ی سقف همه را
می برد آنسوتر
تا همه بشناسند، کسی اینجا
تُنگ تنهائی خود را
به بغل دارد و بس
( تقدیم به اسیران خاک )
کاربرانی که این شعر را پسندیده اند :
کاربرانی که این شعر را خوانده اند (5):
علی معصومی در سر منشاء دیوانگی
سلام اقا سیاوش قبلا هم با حنابعالی در این وادی سخن رفته بود. جنابعالی متاسفاته با سوالاتی
معصومه بیرانوند در درد دارد مست باشی بی می و…
سلام و سپاس مجدد
طارق خراسانی در درد دارد مست باشی بی می و…
سلام مجدد خیلی خوشحالم که هستی ، سلامتی و در کنار خانواده به فضل الهی
معصومه بیرانوند در درد دارد مست باشی بی می و…
سلام و عرض ادب این شعر شاید تاریخ سرودنش به ده سال قبل برمی گرده اولآ
طارق خراسانی در درد دارد مست باشی بی می و…
سلام رابعه دوم دختر شاعرم اولا : در تعجبم چرا تا به امروز این شعر را
اسفند 1, 1400
درود بر شما🌿
پاسخ
اسفند 1, 1400
سپاسگزارم گرامى
پاسخ
بستن فرم