🍃🌷🍃به پایگاه ادبی شعر پاک خوش آمدید 🍃🌷🍃
در پوچ رقص هایم
بریده
می پی چم به هیچ
بی تکیه به گرانیگاه
بیهوده نفس در الک دو لک
فرمان ب ری ده
می رود …
در جوف هوای مزخرف
پا ها روی یخ
در ضربدری شبیه فلج
لیز ، جادّه نیست
اسکی بی هدفی
تورا می برد …
به نمی دانم چی؟!
چادر گل گلی خنده
روی هزار درد و غمم
و من اَصَم،
امّا گام بلند
در باد
در رگ خزان زده جاریست
کجای زمین جوانه می روید ؟
کاربرانی که این شعر را پسندیده اند (3):
کاربرانی که این شعر را خوانده اند (5):