🍃🌷🍃به پایگاه ادبی شعر پاک خوش آمدید 🍃🌷🍃
| تاریخ عضویت: | ۱۳۹۸/۰۴/۳۱ |
| تعداد شعر: | 1281 |
| تعداد مطالب: | 234 |
| آخرین فعالیت | ۱۴۰۳/۰۲/۱۳ |
هوا سرد است و چادر های ما در پهنه ی اين دشت خاموش است
شب چارده است و ماه هم بر فراز قله ی کوه است
و من تنها به دوشم، يک کلاشِ سرد آويزان
صدای رعد و برق می آيد از هر سو
و باران با تمام شدّتش
می بارد اکنون بر سر و رويم
نگاهی بر بلندای دو کوهه می کنم، اما
هزاران قطره ی باران
به روی چشمهای خسته ام يکباره می ريزند
به آهی گرم می گردم
و گرمای دهانم را ميان دستهايم می فشارم
هوا سرد است و چادر های کوچک سردتر در پهنه ی دشتند
و من در زير باران
با نگاه سردِ خود
بر کودکی هایِ پر از احساس می گِريم
کناری می روم، آهستهِ آهسته
و در آن سویِ صخره
و در تنهائی شب
و در اتمامِ ساعاتِ نگهبانی
درونِ چادرِ سردم
به خوابی سرد
می خو ابم.
کاربرانی که این شعر را پسندیده اند :
کاربرانی که این شعر را خوانده اند (4):
علی معصومی در سر منشاء دیوانگی
سلام اقا سیاوش قبلا هم با حنابعالی در این وادی سخن رفته بود. جنابعالی متاسفاته با سوالاتی
معصومه بیرانوند در درد دارد مست باشی بی می و…
سلام و سپاس مجدد
طارق خراسانی در درد دارد مست باشی بی می و…
سلام مجدد خیلی خوشحالم که هستی ، سلامتی و در کنار خانواده به فضل الهی
معصومه بیرانوند در درد دارد مست باشی بی می و…
سلام و عرض ادب این شعر شاید تاریخ سرودنش به ده سال قبل برمی گرده اولآ
طارق خراسانی در درد دارد مست باشی بی می و…
سلام رابعه دوم دختر شاعرم اولا : در تعجبم چرا تا به امروز این شعر را
بستن فرم