🍃🌷🍃به پایگاه ادبی شعر پاک خوش آمدید 🍃🌷🍃
دوش مرا پیر خرد چون سروش
گفت ز جاخیز و به عشرت بکوش
خواب پراکنده برون کن ز سر
پنبه غفلت بدر آور ز گوش
بلبل خوش خوان و نواساز باش
موسم گُل چند نشینی خموش
جانب میخانه بیا و بگیر
باده وحدت ز کف می فروش
تا به صفاخانه رندان رسی
عقل گرانبار بیفکن ز دوش
جام نگیری ز چه رو کامده است
می به خُم شیشه و ساغر به جوش
تا که صفائی به دم آری بیا
در طلب حق تو بگو یا بکوش
کاربرانی که این شعر را پسندیده اند (2):
کاربرانی که این شعر را خوانده اند (3):