🍃🌷🍃به پایگاه ادبی شعر پاک خوش آمدید 🍃🌷🍃
من عاشق ِ دل دل زدن ِ خاک ِ کویرم
تا معبد ِ خورشید ِ خدا رفته نفیرم
در مطلع ِ چشمان ِ تو جاری شده دریا
من قایق ِ برگشته در این بحر ِکبیرم
پُر گشته جهان از نفس ِ باد ِ بهاری
جز عطر ِ نفسهای تو عطری نپذیرم
آتشکده ای در دل ِ من گشته مهّیا
خواهی که شبی از تب ِ این خانه بمیرم
در حال و هوای دل ِ من هلهله داری
گلخنده بزن تا نفس تازه بگیرم
هنگامه ی پائیز و هیاهوی جوانی
آئینه بشو رنگ ِ جوانی بپذیرم
گنجینه ی اقبال ِ منی در سفر ِ عشق
یاهوی طلایی شده چاوش ِ مسیرم
طلعت خیاط پیشه
کاربرانی که این شعر را پسندیده اند (4):
کاربرانی که این شعر را خوانده اند (6):
اسفند 17, 1395
سلام
به شاعره ارجمند و گرامی سرکار خانم خیٌاط پسشه
عجب تشبیهاتی بسیار زیبا دارید
من معنی دل دل زدن را می دانم امٌا نمیدانم که همه آن را می دانند یا خیر
تصویراتی واقعا" خیال انگیز ند
غزلیاتی واقعا" غزل ( عاشقانه ) و خالص ( تغزل )
بازهم برای خواندنش می آیم
پاسخ
اسفند 18, 1395
استاد ارجمند
قدمتان گلباران
پاسخ
اسفند 18, 1395
درود و سلام محضر استاد گرامی بانو خیاط پیشه ی ارجمند
لذت می برم از اشعار آسمانی شما
در محضرتان فیض می برم استاد
سر بلند باشید
پاسخ
اسفند 18, 1395
سپاسگزارم جناب دکتر مهدی پور
پاسخ
اسفند 18, 1395
درودها بانو
سروده ای زیبا با آغازی زیباتر
پاینده باشید
پاسخ
اسفند 18, 1395
ممنونم از حضور پر مهرتان
پاسخ
اسفند 18, 1395
سلام
عالی
تمام
پاسخ
اسفند 19, 1395
سپاس از حضورتان
پاسخ
بستن فرم