سایه امشب آمد
ارغوان آه کشید:
سایه!
همخانه‌ی آزاد ز بند
آسمانت به چه رنگ است اکنون؟
من که می دانم، سهم تو، آسمانی آبی ست
و هوای که ز زندان دور است
من که می دانم،
هر چه با توست آنجا
آبی دریایی ست.

سایه امشب آمد
و شب از غم
سر به زانو زد و از درد شکست.

ارغنون ساز فلک!
تو چه راهی زده ای،
که چنین،
رهزن شاهِ غزلِ ما شده ای.

کاربرانی که این شعر را پسندیده اند (1):

سیدمحمدرضا لاهيجی

کاربرانی که این شعر را خوانده اند (6):

محمد- علی زرندی( محمد علییاری)

بستن فرم

سلام و درود

بسیار زیباست

سپاس از حضورتان

لذت بردم

شادکام باشید

در پناه خدا

این یک نقد است

ناحیه کاربری

ثبت نام در شعرپاک

کتابخانه

صور خیال در شعر فارسی

بیان و معانی

هنر مقدس

مکتب های ادبی

مشاهده تمام کتاب‌ها

سخن دل

بی تو هرگز دل نخواهم داد ننگ و نام را
سر نخواهم کرد بی تو دولت ایام را

کعبه آمال خود را از دو چشمت یافتم
غمزه ای کن تا ببندی بر تنم احرام را

رخ نما از راز و رمز نام لیلی گوشه ای
تشنه تر کن خاطر مجنون ناآرام را

حکمتی از من یزید عشق و مافیها بگو
تا بسوزانی به شوقت خلوت بسطام را

هرکه از دردی کشان دلبر دردانه نیست
گو به نزد ما نگوید بعد از این پیغام را

کاش می شد روزگاری در کنارت طی کنم
تا بریزم زیر پایت فرش صبح و شام را

لا به لای فتنه های تو گرفتارت شوم
هر دم از شهد شکرخندت بگیرم جام را

کفتر جلد تو هستم شوق پروازی بده
تا بگیرم از نگاهت گوشه ای از بام را

« علی معصومی »

تازه ترین نقدها