🍃🌷🍃به پایگاه ادبی شعر پاک خوش آمدید 🍃🌷🍃
| تاریخ عضویت: | ۱۳۹۴/۱۲/۰۴ |
| تعداد شعر: | 16 |
| تعداد مطالب: | |
| آخرین فعالیت | ۱۴۰۳/۰۲/۱۵ |
بال شد، پر زد و از پنجره ها بیرون رفت
مثل سار از قفس سمت تو وا بیرون رفت
سینه اش تنگ شد از حبس نفس با شوقت
نفسی بود که با شوق هوا بیرون رفت
سمت دیدار تو با پای خود آمد هر چند
غم تو زد به سرش بی سر و پا بیرون رفت
در شب تیره ندید از سحری رنگ و خودش
روح صبحی شد و از رخت عزا بیرون رفت
قایق انداخت به دریای الست تو ولی
غرقه در بهت و پر از چون و چرا بیرون رفت
دلم از وحشت زندان سکندر بگرفت
رخت بربست و از آن گود بلا بیرون رفت
کاربرانی که این شعر را پسندیده اند (5):
کاربرانی که این شعر را خوانده اند (9):
موسی عباسی مقدم در تسلیم حادثه
سلام استاد حجت گرامی بسیار عالی وزیباست
سلام افلاطونیان معتقد بودند که ورای این عالم که مجاز است ، عالم دیگری نیز هست
سپاس گذار رحمت و زحمتی هستم که کشیدید خانم عبدلی عزیز و بی تردید سعی
سلام و عرض ادب به مانای مهربان با سپیدی روبه رو هستیم که می خواهد
عادل دانشی در امشب ستاره نام تو را داد می زند
درود مانای عزیز سپاس از نقد و حسن نظرت البته من خودم رو شاعر نمی
بهمن 23, 1401
سلام و درود
بسیار عالی
ذهنم را خیلی مشغول خود کرد و همین امر باعث شد به نکته ای زیبا پی ببرم
بال شد، پر زد و از پنجره ها بیرون رفت
مثل سار از قفس سمت تو وا بیرون رفت
کی، چه چیزی؟ تا بیت قبل از آخر همینطور است دنبال مجهول بودم و در بیت آخر دیدم چه زیبا در سروده معرفی کرده اید :
/دلم/ از وحشت زندان سکندر بگرفت
رخت بربست و از آن گود بلا بیرون رفت
آفرین
در پناه خدا 🌱🌷👌👌👌👌👌🌷🌱
پاسخ
بهمن 23, 1401
سلام
اتفاقا منم مثل بابا طارق دقیقا همان سوال برام پیش آمد و همان پاسخ را دریافتم
تضمین مصرع آن هم از حافظ کاری ست که از من یکی بر نمی آید . شما به نظرم زیبا و غافلگیرانه انجام داده اید . آفرین
پاسخ
بهمن 24, 1401
سلام و درودها
زیبا بود و دلنشین
مانا و توانا باشید🙏🌹
پاسخ
بهمن 24, 1401
درودو سپاس بر شاعر با ذوقو تیز اندیش
دستمریزاد زیبا و دوست داشتنی است و نتیجه گیری خوبی هم داشت
🙏🙏🙏🙏🙏
پاسخ
اسفند 15, 1401
سلام
درود زیباست خانم روزبهانی، فقط این چند نکته مورد سلیقه بنده نبود!
۱_اول (تو) که ۴ بار تکرار شده و بیشتر نقش پرکنندگی وزن را ایفا کرده تا ضمیر
۲_ “وا بیرون کرد” را حداقل بنده متوجه نشدم یعنی چی
۳_ مصراع دلم از وحشت…
داخل گیومه قرار می گرفت به رستگاری نزدیکتر بود!
پاسخ
اسفند 15, 1401
سلام
درباره تکرار تو تا حدی با شما موافقم، خوب بالاخره من استاد مسلم ادبیات نیستم و از این دست لغزش ها زیاد دارم. البته تکرار این کلمه خاص ممکن است چندان هم لغزش نباشد چون مثلا حافظ در یک شعر هشت بیتی «بی مهر رخت روز مرا نور نمانده» نه بار کلمه تو را تکرار کرده و چهار بار تکرار در شش بیت ممکن است چندان هم به چشم نیاید.
درباره مشکل دوم باید یک ویرگول بین کلمه وا و بیرون رفت می گذاشتم که فراموش کرده ام و «وا» تلفظ محاوره ای باز است و بیت یعنی از قفسی که درش به سمت تو باز بود بیرون رفت
اما مصرع حافظ فکر می کنم آن قدر مشهور هست که غالب ادب دوستان قادر به تشخیص آن هستند اما بله! بهتر بود آن را در گیومه می گذاشتم
پاسخ
اسفند 16, 1401
سلام و درود
عرض حقیر نقد نبود بزرگوار التفات بفرمایید
نوشتم مورد سلیقه بنده نیست
در مورد عرض دوم با عرض معذرت می دانم معنای وا را، در مصراع به نظر حقیر جایگاهی ندارد
“مثل سار از قفس سمت تو وا بیرون رفت”
و اینجا بعید می دانم وا ، باز به معنای دوباره معنا شود، وا به معنای باز است باز شدن= وا شدن است نه به معنای باز= دوباره
رضا در را باز کن
رضا در را وا کن
نکته سوم هم اشتهار یک مصراع از ما سلب تکلیف نمی کند
اما دو نکته اول و سوم بیان شده از حقیر سلیقه است که شاید با سلیقه سرکارعالی جور نباشد
حقیر خود نوشته هایی دارم که ده ها تو و من در آن آورده شده اما چون مدیون کلامی از استاد وندادیانم که فرمودند تا آنجا که می شود از ضمیر من و تو و های جمع استفاده نکن نشر نمیدم تا اگر خدا بخواهد ویرایش شود اما جای اشکال نیست و سلیقه است!
پاسخ
بستن فرم