کوچه ، نه
کوچ
پر می شود…
از پریشانی ام ،
خاکستری بربال باد
از هزار روزن روشنی
امتداد بهارخواهم داد
در امتثال سرخ آتشگاه
به عشقی بر بلندترین نقطه ی فرهاد
بر خواهم تافت
همه ، نبض
در آخرین گامهای بلند
که به شکوه شعله ها به عطش
پیوند
اصلا از قبل
به
” لاله گونی “
سوگند خورده ست

کاربرانی که این شعر را پسندیده اند (1):

علیرضا حکیم

کاربرانی که این شعر را خوانده اند (4):

اکبر رشنو

علیرضا حکیم

علی احمدی

ناحیه کاربری

ثبت نام در شعرپاک

کتابخانه

صور خیال در شعر فارسی

بیان و معانی

هنر مقدس

مکتب های ادبی

مشاهده تمام کتاب‌ها

سخن دل

رفتی و نگاه خسته را غَم تَر کرد
حال من دلشکسته را بدتَر کرد

چون باد خزان به هستی ام پنجه گشود
شاخه گُلِ امید مرا پَرپَر کرد

این دفتر نانوشته را بست به قَهر
این قصه یِ ناشنیده را آخَر کرد

دل گفت که بی تو می دهد جان هر دم
جان داد که رفتن تو را باوَر کرد

شبگرد دل از فراغ تو پُر خون شد
رفتی و نگاه خسته را غم تَر کرد

« محمد رضا شرعی »
شبگرد

تازه ترین نقدها