سیاوش آزاد
مرداد 4, 1401

سلام طیب الله
این مصرع ظاهرا از وزن خارج شده است
مهتاب‌ترین‌بودی‌هرشب‌ولی‌افسوس

پاسخ
- امیر بهنام گل
  مرداد 4, 1401
  
  درود جناب آزاد بله حق با شماست اصلاح شد، محتابترین همه بودی ولی افسوس
  قبلا اصلاح کرده بودم در کانال تلگرامم ولی از آرشیو کپی کرده بودم برای این سایت که اون هم اصلاح شد ،سپاس از توجهتون🙏☺️🌹🌹🌹🌹🌹
  
  پاسخ
  - سیاوش آزاد
    مرداد 4, 1401
    
    متشکر
    
    پاسخ
صفا یغمایی
مرداد 4, 1401

درود
عالی
احسنتم
🍃🍃🍃

پاسخ
- امیر بهنام گل
  مرداد 4, 1401
  
  درود سپاس بیکران🙏☺️🌺🌺🌺🌺
  
  پاسخ
آرمان پرناک
مرداد 4, 1401

دلـداده بـه قـدرِ نـوک پرگـار نبودی

به به چه شعرهای زیبایی امروز خواندم
بهره مند شدم از قلمتان
پاینده باشید
🌹🌹

پاسخ
- امیر بهنام گل
  مرداد 4, 1401
  
  درود. ممنونم لطف دارید🙏☺️🌹🌹🌷🌷🌺🌺🌈🌈
  
  پاسخ
مرداد 8, 1401

بداهه ای تقدیم استاد عزیزم

دل ز سوختن مرهم ویاری ندارد

و دیگر غصه تاب اغیاری ندارد

به موج ساحل دریای مشحون

قلم دیگر مرا کاری ندارد

و دیگر خنده ای روی لبم نیست

که روح خسته انگاری ندارد

صبوری کرده ام آسوده باشی

به مطلع یا که مقطع گفتن اجباری
ندارد

چرا در بغض دردت حسرتی تو

که بیت من خریداری ندارد

دلم را می ربایی با سطور ورنگ شعرت

چرا این دایره زین مرکز پرگاری ندارد

و گویم حسرت شعرت بدینجا

که معصوم غزل برشعرتان زاری ندارد

از حضور آرامبخشتان نهایت امتنان را دارم
پاینده مانی به عشق

پاسخ

بستن فرم

سلام و درود

بسیار زیباست

سپاس از حضورتان

لذت بردم

شادکام باشید

در پناه خدا

این یک نقد است

ثبت نام در شعرپاک

من از عطش به تو گویم، تو از طراوتِ باران
من از سقوط و تباهی، تو از کرامتِ انسان

من از تداومِ وحشت، در این سیاهیِ مطلق
تو از دمیدنِ صبح و طلوعِ شمسِ فروزان

من از کرختیِ دلها، در انجمادِ محبّت
تو از حرارتِ عشق و زوالِ عمرِ زمستان

من از سکون و تکیدن در این خزانِ غم‌انگیز
تو از روانیِ رود و شکوهِ سبزِ بهاران

من از سرابِ حقیقت در این کویرِ دروغین
تو از نویدِ رسیدن به انتهای بیابان

من از فسادِ جهان و ظهورِ عصرِ اسارت
تو از نجات و رهایی، پس از شکستنِ زندان

امیدِ آخرم این است، کتابِ قصّه‌ی آدم
شبیهِ آنچه تو گفتی، رسد به نقطه‌ی پایان

« حمید گیوه چیان »