🍃🌷🍃به پایگاه ادبی شعر پاک خوش آمدید 🍃🌷🍃
این غیبت ویرانگر
نه تَرَک های کفِ حیاط خانه را
پر می کند
و نه دیوارهای این خانه ی کهنه را نو
و هیچ کسی به اندازه ی ما
عاشق رقصیدن در هوایی برفی نیست
کسی به اندازه ی ما
عاشقِ کَندن ِ
علف های هرز حیاط خانه نیست
عاشقِ مورچه های سیاه که زندگی ما را
به خاک فاش گفته اند
فاش نمی شود این غیبت ویرانگر
حتا اگر کفش های لنگه به لنگه ی خود را
به زور به خیابان بفرستیم
بر روی هر درختی از شهر
آواز گنجشکی را بکاریم
اما فکر می کنم
با دیدن پرواز چند پرنده
قفس را می توان به تأخیر انداخت
زیباترین پر را از طاووس گرفت
و پرواز را با هجاهایی دیگر معنا کرد
این غیبت ویرانگر آن قدر ساده نیست
تا با ورود به خانه او را در آغوش گرفت
و اومانیسم را در آغوش آن
یک مادربزرگِ چهارده ساله خواند.
عابدین پاپی(آرام)
کاربرانی که این شعر را پسندیده اند (4):
کاربرانی که این شعر را خوانده اند (9):
آذر 12, 1401
سلام
آفرین
عالی ست
در پناه خدایی که می دانیم هست 🌿👌👏❤️🌹🌿
پاسخ
بستن فرم