🍃🌷🍃به پایگاه ادبی شعر پاک خوش آمدید 🍃🌷🍃
پر شده وسعت نگاه
از تماشا
از تو!
ایستاده ای به قد قامتی سبز
در ارادتی سرخ
بر دستانت
قنوت بلند به آسمان می رفت…
بحیثییتی که
بر تو گریه می کرد…
به اینهمه ستم که برت می رفت
گامهای سرخت را
از غبار وغبن زمین
به گریه های خونبارمی شست
و در خونباران آسمان
بیشتر از پیش می رهیدی
از هرچه پلشت
از قبل رهیده ای بودی که نگو !
و
من
همه تماشایم به تو !
ای شمایل رویای بلند!
به تو!
نماز می برم
از هرچه به تو !
نماز می برم …
کاربرانی که این شعر را پسندیده اند (8):