🍃🌷🍃به پایگاه ادبی شعر پاک خوش آمدید 🍃🌷🍃
بسته نگه دار دقایق ز دو چشمان خویش
خود نگر از ارتفاع ، زیر نظر جان خویش
هر چه که از تو بزند سر، به نظر التفات
اینک از آن کرده خود بی طرفی آن خویش
منطق و سنجیده ز افکار دقایق بخوان
باش بجای دگران داور ارکان خویش
هر چه که بینی تو از آن بنده رضایت کنی؟
در نظر خویش ، همانی است که الان خویش؟
بی شک از این بنده و رفتار تعجب کنی
سست شود شیفتگی هیبت انسان خویش
آدمیان قاضی رفتار بد دیگران
غافل از اینکه ز عیب، منشا بحران خویش
آنکه به فریاد بلندی، خبر از ضعف خلق
خلق دگر نیز ، عیوبش به نمایان خویش
سروده از : ادریس علی زاده
۱۲ اسفند ۱۴۰۱
کاربرانی که این شعر را پسندیده اند (2):
کاربرانی که این شعر را خوانده اند (7):
اسفند 14, 1401
سلام و درود
صبح و روز حضرتعالی نکو
خوش و سلامت باشید
بزرگوار جسارت بنده را ببخشید چون چشمان خود جمع است همراهی اش با دو به صلاح نیست!
پاسخ
اسفند 14, 1401
درود بشما و توجه شما ممنونم
پاسخ
اسفند 14, 1401
درود بر شما
زیباست
فقط مصرع دوم بیت پنجم از وزن خارج شده
بیت آخر هم دچار ضعف تألیف شده🍃
پاسخ
اسفند 14, 1401
درود بشما
مصرع دوم از بیت پنجم در واقع به این شکل خوانده میشود که از وزن خارج نشود« سست شود شیفتگیی هیبت انسان خویش » و بیت آخر هم در واقع بدین معناست که« آن کسی که ضعف دیگری را به فریادی به نمایش گذارد، یک شخص دیگری هم عیب خود او را جلوی دیده او نشان خواهد داد» در واقع مفهوم کلی این بیت ، اینه که هر کسی مسئول عیب خودشه و قرار نیست که با بر ملا کردن عیب های دیگران، باعث آزردن او شود .»
پاسخ
اسفند 14, 1401
سلام و درود
مضمون شعر عالی و قابل تأمل است
در پناه خدا 🌱👌👌👌👌👌👌🌱
پاسخ
اسفند 14, 1401
درود به شما استاد با شعور و ادب ، فرهیخته ای هستید که حضورتان افتخار است و می آموزم از اخلاق و ذکاوت شما
پاسخ
بستن فرم