جهان ، رنگ رنگ و شرابش حمیم
زمینش پر از درد و آتش ، جحیم
ببین این جهان پر ز ظلم عدوست
درون جهان نیست ، تصویر دوست
همه در تلاش گرفتن ز هم
ندارند یک قبله ، اندیشه کم
نخواهند اندازه در آب و نان
بخسبند تا صبح ، در فکر آن
نگویند یک جمله از عشق و مهر
همه جمله ها پر فریب همچو سحر
بچرخند در چرخش اسکناس
ندادند ، هرگز طعامی به ناس
به چشمانشان جمله نامحرمی
به دنبال ناموس ، هر مأمنی
فراموشی ناتوان کارشان
بتاراج بردند ، اموالشان
به لبها هزاران دروغ و دونگ
به کردارهاشان جفا ، رنگ رنگ
ندارند مردانگی , راستی
خریدند بیگانگی ، کاستی
پلید است هرکس که نفسش بداست
بیفتد به زنجیر دنیا ، کم است

کاربرانی که این شعر را پسندیده اند (2):

سیدمحمدرضا لاهيجی

طلعت خیاط پیشه

کاربرانی که این شعر را خوانده اند (4):

بستن فرم

سلام و درود

بسیار زیباست

سپاس از حضورتان

لذت بردم

شادکام باشید

در پناه خدا

این یک نقد است

ناحیه کاربری

ثبت نام در شعرپاک

کتابخانه

صور خیال در شعر فارسی

بیان و معانی

هنر مقدس

مکتب های ادبی

مشاهده تمام کتاب‌ها

سخن دل

وقتی برایت می شود دنیا فقط یک فرد
بی او نمی دانی در این دنیا چه باید کرد

افسردگی بی طاقتی امثالِ این حالات
عاشق شدن صد عارضه همراهِ خود آورد

در غارِ تنهایی مرا امشب دمی دریاب
پژواکِ کوهستان پُرَست از ناله های درد

مانندِ ققنوس از دلِ خاکسترش برخیز
گاهی اگر شد آتشِ این عشقِ سوزان سرد

دیگر سراغ از بارِشِ باران نمی گیرد
دشتی که شُسته خاکِ او را گریهء یک مرد

« سجاد پورخدایار »

تازه ترین نقدها