🍃🌷🍃به پایگاه ادبی شعر پاک خوش آمدید 🍃🌷🍃
| تاریخ عضویت: | ۱۴۰۲/۰۳/۱۵ |
| تعداد شعر: | 133 |
| تعداد مطالب: | 3 |
| آخرین فعالیت | ۱۴۰۲/۰۷/۲۸ |
مرا با درد همراهان چکار است
که خود دردم فزون از همرهان است
مرا کاری به کار دیگران نیست
که زخم و درد من از دیگران است
کسی حال مرا هرگز نپرسید
به هنگامی که در خون خفته بودم
کسی درد مرا هرگز نفهمید
اگرچه درد خود را گفته بودم
بلای جان من نازک دلی بود
اگر فریاد و آهی میشنیدم
ولی صد آه اگر روزی کشیدم
یکی را یاور و همدم ندیدم
کسی دیگر ز من یاری نخواهد
که خود صد مشکل پیچیده دارم
نخواهم شد کسی را تکیه گاهی
که خود صد درد کس نادید دارم
تمام عمر من شد صرف امداد
که از افتادگان دستی بگیرم
نمی بارم دگر بر خاک خشکی
که من خود تشنه ای همچون کویرم
کنار همرهان در خود شکستم
ولی آنان به حالم خنده کردند
در آن روزی که باید یار بودند
جوانمردی ز خود شرمنده کردند
کاربرانی که این شعر را پسندیده اند (1):
کاربرانی که این شعر را خوانده اند (3):
علی معصومی در سر منشاء دیوانگی
سلام اقا سیاوش قبلا هم با حنابعالی در این وادی سخن رفته بود. جنابعالی متاسفاته با سوالاتی
معصومه بیرانوند در درد دارد مست باشی بی می و…
سلام و سپاس مجدد
طارق خراسانی در درد دارد مست باشی بی می و…
سلام مجدد خیلی خوشحالم که هستی ، سلامتی و در کنار خانواده به فضل الهی
معصومه بیرانوند در درد دارد مست باشی بی می و…
سلام و عرض ادب این شعر شاید تاریخ سرودنش به ده سال قبل برمی گرده اولآ
طارق خراسانی در درد دارد مست باشی بی می و…
سلام رابعه دوم دختر شاعرم اولا : در تعجبم چرا تا به امروز این شعر را
بستن فرم