🍃🌷🍃به پایگاه ادبی شعر پاک خوش آمدید 🍃🌷🍃
| تاریخ عضویت: | ۱۴۰۲/۰۳/۱۵ |
| تعداد شعر: | 133 |
| تعداد مطالب: | 3 |
| آخرین فعالیت | ۱۴۰۲/۰۷/۲۸ |
روئیده یک گل سرخ
آنجا که گریه کردی
با اشک خودتو آن روز
در خاک ریشه کردی
آن اشک یادگار
دیدار آخرین بود
همیشه جاودان شد
اشکی که آتشین بود
چون اشک آخرینت
همراه خون دل بود
شد در رخ گل سرخ
خون دل تو مشهود
قلب تو را شکستم
بی آنکه خود بدانم
دادی تو خون دل را
با اشک خود نشانم
هرچند با زبانت
چیزی بمن نگفتی
حرف تو را شنیدم
وقتی چو گل شکفتی
گل را چو چیدم از خاک
دستم به رنگ خون شد
خاک تمام اطراف
یکباره لاله گون شد
کاربرانی که این شعر را پسندیده اند (1):
کاربرانی که این شعر را خوانده اند (3):
علی معصومی در سر منشاء دیوانگی
سلام اقا سیاوش قبلا هم با حنابعالی در این وادی سخن رفته بود. جنابعالی متاسفاته با سوالاتی
معصومه بیرانوند در درد دارد مست باشی بی می و…
سلام و سپاس مجدد
طارق خراسانی در درد دارد مست باشی بی می و…
سلام مجدد خیلی خوشحالم که هستی ، سلامتی و در کنار خانواده به فضل الهی
معصومه بیرانوند در درد دارد مست باشی بی می و…
سلام و عرض ادب این شعر شاید تاریخ سرودنش به ده سال قبل برمی گرده اولآ
طارق خراسانی در درد دارد مست باشی بی می و…
سلام رابعه دوم دختر شاعرم اولا : در تعجبم چرا تا به امروز این شعر را
بستن فرم