منظومه مهتابی قسمت اول

قدیما یک صفایی بود و بزمی
درون خانه ها سازی و نظمی

سَرا گرم خوراک و خنده و خواب
دِلا خُرّم ، عواطف خالص و ناب

قدم ها محکم ، امّا بی افاده
همه اهل رفاقت ، بی اراده

مزارع سبز، خرمن زرد و دل سرخ
کبوتر باشتر، فیل با شتر مرغ

هوای دِنج و خوش بوی صداقت
دُکان آشتی ، بازار رحمت

سَحر برخاستن با حضرت دوست
زفاف لاله با آلاله نیکوست

همه بیگانه با غَمباد بودند
به رقص قاصدک دلشاد بودند

نه قُفلی بر دری ، نی پاسبانی
نبود از پستی و نکبت نشانی

نمی دانست انسان دشمنی چیست
و یا رنگین کمان در باور کیست

چنانی ساده و پاکیزه بودند
به جای در، به هم دل می گشودند

نه خطّی بود و نه قانون و عُرفی
نه چوب و حَدّ و مرز و نیش حرفی

نه تفتیش عقاید کار کس بود
نه تحمیل نظر از پیش و پس بود

تمام بوسه های عشق بازان
بری از شهوت و هر گونه عصیان

نه راهِ حیله می دانست روباه
نه مرغی در قفس در حسرت و آه

گلو بی بغض و دل به آفت و رنج
نگاه عاشقان دُردانه چون گنج

بشر قُدسی مَآب و محترم بود
برای عشق بازی وقت کم بود

* * * * * *

قدیما روز و شب جوری دگر بود
عَطارُد کودکی پُر شور و شَر بود

در آغوش زُحَل می خُفت بهرام
زمین آزاده و ناهید آرام

اورانوس آن زمان ناز و جوان بود
پلوتون از پی نپتون دوان بود

و شاید کس نمی دانست خورشید
از عشق ماه تابان خوشه می چید

اَزَل سیّاره ای خورد و خُنَک بود
به دور ماه می چرخید و تک بود

همین خورشید سوزان و پُر از دود
دلیل خلقت چرخ و فلک بود

هزاران سال نوری خواستگاری
نمود از ماه خورشید فراری

نهایت حلقه ای از هاله نور
حنایی ناب ، از منظومه ای دور

هزاران سکّه از جنس ستاره
شرابی بهر مستی هماره

سَری بی تاب بهر سَر سپردن
دل از منظومه مهتاب بردن

تمام ساکنانِ کلِّ کیهان
به سوی راه شیری شاد و خندان

لب خورشید صد چاک از تب ماه
طلوعی زیر چشمی گاه و بیگاه

ز حُجب و پاکی مهتاب و خورشید
تمام کهکشان یکباره لرزید

به فرمان خدای عشقبازان
به یُمن جشن پاک دلنوازان

سپهر نیلگون ناگه خروشید
زمین چون دایه مهتاب غُرّید

و با اشکی ز چشمان خداوند
فلک دیوانه گشت و سیل بارید

پایان قسمت اول

علی احمدی (بابک حادثه)