تقصیر

تلخ نوشته زاد روزم

گر که ازعشق و شراب و شور و مستی دور گشتم
گر به بی وجدانی و نامردمی مشهور گشتم
گر که قربانیِ مکر و حُقّه‌‌‌‌ٔ وافور گشتم
گر که آماجِ هزاران وصلهٔ ناجور گشتم
* * *
گر به جای شادمانی ، غرق در اَندوه و آهم
گر زِ راه حق بُریدم ، پیرو جُرم و گناهم
گر که دیگر جای جَنّت ، مانده بر دوزخ نگاهم
گر که دور از راه روشن ، مُعتکف در کوره راهم
* * *
گر به جای مهربانی خشمگین و خودپرستم
گر که از پاکی بُریدم گوشه ای خاموش و مستم
گر که رَه بر ماه رویانِ جهان همواره بستم
گر که می بینی مثالِ کشتیِ بر گِل نشستم

* * *
گر گزیدم کُنج عُزلت در فضایی سرد و خاموش
گر به دنیا گفته ام یادم تو را دیگر فراموش
گر به جای عشق می گویم حدیث گربه و موش
گر که در اوج جوانی چهره ام گردیده مَخدوش
* * *
گر شدم یک وصلهٔ ناجور بر رَختِ شرافت
گر که پنهان وعیان سَرمی زَند از من شِرارت
گر کنون گردیده ام جُرسومهٔ هر نوع رذالت
گر شدم اُلگوی هر گونه بدی و شَرّ و آفت
* * *
گر که روزم تیره تر می باشد از شام سیاهی
گر که برق آسا کنم طی دم به دم راه تباهی
گر شدم محکوم درد و بی کسی و بی پناهی
گر که محرومم دگر از جمله اَلطاف اِلهی
* * *
گر زِ آداب و رُسوم و عشق بازی ها رَهایم
گر که دائم دررَهِ عُصیان و زشتی و خطایم
گر به چشم مردمان بی اِعتبار و بی حَیایم
گر میان داد و فریاد خلایق بی صدایم
* * *
علّتش هجران یارِ مهربان است
حسرتِ آغوشِ آن مَه پیکرنیکو روان است
دوری از منظومهٔ مهتابیِ اَبرو کمان است
او که گیسوی کمندش از پریشانی نشان است
گوهری که آندرنگاهش لیلی ومجنون عیان است
عشوه و ناز و اَدایش خارج از ظرف زمان است
* * *
آه اگر می بود اوهرگز مرا اَفیون نباید گرم می کرد
لعن و نفرین بشر هرگز نباید فکر من سرگرم می کرد
روز میلادم نباید گریه دل را نرم می کرد
جای او یادش نباید هی مرا دلگرم می کرد
* * *
لیک از بخت سیاهم رفته و من درخُماری
گاه غرقِ خاطراتش ، گاه اَندر بیقراری
بی خبر از حال و روزش ، مانده یادش یادگاری
رفته او از دیده امّا ، در دلم همواره جاری
روز میلادم ندارد حاصلی جز ننگ و خواری
هی مگو تبریک بر من آندر این بی بند و باری
زاد روزِ من نیاید جز به وقتِ خواستگاری
مرگ بر دنیا و رَسمش که بُوَد چون بَرده داری

سروده بابک حادثه