تقاص ِدین ز نامردان بگیریم
خیانتهای نا اهلان ببینیم
کجا دین حکم نامردی رقم زد ؟
سرِ هر ناتوانی را به سنگ زد ؟
کجا دین کاخ ِ شدادان بنا کرد ؟
کجا دین فقر محرومین بپا کرد ؟
کجا دین ضعف ِرنجوران بیاراست ؟
کجا دین عدل و دادش را رها ساخت ؟
کجا تبعیض را دین باعثش بود ؟
کجا دین خائنین را پشتیبان بود ؟
گروهی در فشار قوت و اندوه
گروهی بُرده ثروتهای انبوه
گروهی ناتوان از درد و محروم
گروهی خورده اند اموال مردم
به وقتش می رسد خشم الهی
بگیرند انتقام از هر گناهی

کاربرانی که این شعر را پسندیده اند :

کاربرانی که این شعر را خوانده اند (3):

مدیر سایت

جواد مهدی پور

مدینه ترکاشوند

بستن فرم

سلام و درود

بسیار زیباست

سپاس از حضورتان

لذت بردم

شادکام باشید

در پناه خدا

این یک نقد است

ناحیه کاربری

ثبت نام در شعرپاک

کتابخانه

صور خیال در شعر فارسی

بیان و معانی

هنر مقدس

مکتب های ادبی

مشاهده تمام کتاب‌ها

سخن دل

وقتی برایت می شود دنیا فقط یک فرد
بی او نمی دانی در این دنیا چه باید کرد

افسردگی بی طاقتی امثالِ این حالات
عاشق شدن صد عارضه همراهِ خود آورد

در غارِ تنهایی مرا امشب دمی دریاب
پژواکِ کوهستان پُرَست از ناله های درد

مانندِ ققنوس از دلِ خاکسترش برخیز
گاهی اگر شد آتشِ این عشقِ سوزان سرد

دیگر سراغ از بارِشِ باران نمی گیرد
دشتی که شُسته خاکِ او را گریهء یک مرد

« سجاد پورخدایار »

تازه ترین نقدها