نخستین وزیر

« نخستين وزير »

به صحرای جُحفـه1 ، به خُـم غدیـر
علـي (ع) شد بر افراد حقگو امیـر
به گفتـار آن خاتم المرسلـین ( ص)
ولـی خـدا شد ، در آن دارگیـر
چو آیات حق ، بر محمد (ص) رسید
علـي (ع) شد به آیات قرآن بصیـر
محمد (ص) بر آن مسلمیـن خطبه خواند
بگفتـا علـي (ع) بر شـما شد کبیـر
زِ حـق آیـه آمـد به پیغـمبرش
علـي (ع) شد بر آن چون نخستین وزیـر
محمـد (ص) که شـد خاتـم انبیـاء
به دینـش علـي (ع) را نـمودش مشیـر
پیـمبر(ص) ، علـي (ع) را معـرف بشـد
که در مسلمیـن است ، روشن ضمیـر
بیـا ای مسلمـان با عـدل و داد
مساوات دین از علـي (ع) یاد گیـر
علـي (ع) تا هدایـت گـر خلق شـد
هدایـت نـمود آن به بُرنا2 و پیـر
بیـا ای هنرمنـد با اعتقـاد
طریـق هدایـت زِ امـرش بگیـر
علـي (ع) فاتح قلعـه ی خیبر است
که خیبر گشـا بود و مـردی دلیـر
به امـر خدایـش علـي (ع) جنگ کرد
سِـمت3 دادنـش زآن خداونـد ، شیـر
به علم وعمل ، این علـي (ع) عالم است
که مـی بود بر جملـه امـت دبیـر
خداونـد دانـای بر خلـق خـود
علـي (ع) را بدانـست دانـا منیـر
علـي (ع) با خـدا بود و ترسـی نداشت
نه از آدمـی و نه از نـره شیـر
زِ صـوت و صدايـش ، زميـن پـُـر شـده
همـه كـوه و دريـا و دشـت و كويــر
علـي (ع) حرص بـر نان دنيـا نـداشت
علـي (ع) داد نـان ، بـر يتيـم و اسيــر
علـي (ع) داد انگشتــري در نمــاز
زكاتـي به سـائل4 ، كه بـود آن فقيــر
علـي (ع) عالـِم علم ديـن بـوده است
نـه در جهـل بـوده ، نـه مـردي شريــر
علـي (ع) قـدِ5 عمـرش قناعـت نــمود
نَـزَد تكيـه بـر تاج و تخـت و سريــر
حقيقـت كه در كل ديـن حاكي است
خـدا ديـد علـي (ع) را ، حقيقـت پذيــر
علـي (ع) والـي مـُلك ايمـان بُــوَد
بـه ايمـان و ديـن مـبيـنش ، مديــر
علـي (ع) را بـبيـن عالمـان گفته انـد
كـه در راه دينـش ، بُـوَد بـی نظیـر
بـرادر بيـا همـره آن علـي (ع) شـو
بـه راه علـي (ع) باش ، در آن مسيــر
حسـن اين صفـات علـي (ع) را شـمرد
تمامـش كه نـتوان شمـرد ، اين حقيــر

٭٭٭
1- صحرایی در فاصله 2 میل تا غدیر خم (4000متر) 2- جوان 3- لقب – مقام 4- گدا 5- در طول
حسن مصطفایی دهنوی