نقش عمر

« نقش عمر »

شعري كه من سرودم ، من نقش خود نمودم
اين نقش عمر من بود ، عمري كه زنده بودم
اي ياوران بـجوييد ، آيا وجود من كو
مي بود من وجودم ، آخر چه شد وجودم
روزي كه من نبودم ، از من اثر چه مي بود
روزي ديگر كه بودم ، من بـي اثـر نبودم
روزي كه زنده بودم ، يادم نـبود سابق
نقشي به خاطرم نيست ، از سابق نبودم
سابق كه من نبودم ، آيا چه بوده ام من
در اين گياه دنيا بودم و يا نبودم
بعد از من اي جوانان ، عمر شما يقين هست
بايد شما بگوييد ، هم عمر آن نبودم
اين سلسله مراتب بوده است و تا ابد هست
اول كه تو نبودي ، من هم چو تو نبودم
با آن وجود بودم ، شعرم زِ نقش من هست
بر يك خداي يكتا ، قايل مگر نبودم
گفتن به من خدا هست ، قايل شدم خدا را
تا نـزد آن خدايـم ، بهتـر كنـم سجـودم
گر كافري بمن گفت: ياران خداي ما نيست
گفتم: خداي ما هست ، كافر كه من نبودم
يارب تو شاهد هستي ، مي دانمت كه هستي
در هستي تو يارب ، دادم من اين شهودم
روزي كه زنده بودم ، الهام از آن خدا بود
الهام1 از آن شنيدم ، با عقلم آزمودم
در دوره ي جهالت ، الهام حق كه مي بود
پيغمبر(ص) خدا گفت: صد حيف كه من نبودم
در دوره ي پيامبر(ص) ما يك نفر نـبوديم
دوران آن پيامبر(ص) اي كاش زنده بودم
اين دوره از جهالت ، بدتر بشد از آن روز
جهلش فزونتـر آمد ، اي كاش من مرده بودم
پيغمبر(ص) مسلمان ، افـضل تـر2 از تمامس
از بهـر آن محمد(ص) بـفرسته ام درودم3
يك امت محمد(ص) ، بهتر زِ اُمتان است
من امت محمد(ص) گـر نيستم جهودم4
موسي (ع) به امتش گفت: الهام حق شنيدند
گر نـشنوم من الهام ، من بدتـر از يهودم
دانا پيمبري گفت: اسرار حق در اينجاس
دوران آن پيامبـر(ص) آدم چـرا نـبودم
شبها به گريه بودم ، تا جلوه ات بـبينم
صد روز من سيه شد، هر دَم كه بي تو بودم
يك شب دوباره يارب، بر من تو جلوه بنما
صد روز روشنم بود، آن شب كه با تو بودم
اي مونسم5 به يكدم ، گويا برم نباشـي
اي كاش آمدي تو ، تا جان نكنده بودم
اصلم اگر زِ خاكس، وَز خاك منجمد شد
گو از چه ميخورد خاك، اين جسم و تار و پودم
خاك اَر مرا توان خورد، عمري چرا نمي خورد
يك عمر روي اين خاك، آن را لگد نمودم
مي ترسم آخر از عُجب6، بادش بَرد زِ دستم
اين خرمني كه يك عمر، من جمع كرده بودم
ياران عجب بلايي است ، عُجب و تكبر من
ترسم زِ تَه برويد ، بذري كه كشته بودم
روزي كه با تكبر ، كار خدا بـديدم
بعداً كه ثابتـم شد ، وارونه ديده بودم
امروزه كار حق را ، واضح توان بـبينم
روزي كه بچه بودم ، كارش نديده بودم
روزي كه من نـبودم ، از من اثـر نـمي بود
روزي ديگر كه بودم ، من بـي اثـر نـبودم
عمري مريض بودم ، با درد عمر من رفت
عمري مريض و رنجور ، بي درد من نبودم
اين كنجكاوي من ، واضح نـمي كند كار
كارم به كار حق چيست ، بر آن مگر حسودم
دل زندگان بگوييد ، اين كار حق چه رنگس
دل زنده تا كه بودم ، در كار حق ستودم
نقش حسن همين بود ، آثار او همين است
با دست خود نوشتـم ، آثار آنچه بودم

٭٭٭
1- در دل افكندن- وحي 2- برتر- اشرف 3- صلوات- سلام 4- يهودي- كليمي 5- همراز 6- خود بيني- ناز
دیوان اشعار حسن مصطفایی دهنوی