🍃🌷🍃به پایگاه ادبی شعر پاک خوش آمدید 🍃🌷🍃
| تاریخ عضویت: | ۱۳۹۴/۰۷/۱۵ |
| تعداد شعر: | 1005 |
| تعداد مطالب: | 114 |
| آخرین فعالیت | ۱۴۰۳/۰۲/۲۸ |
به سحر نشسته در خود، برسد ز تو نوایی
نه برای نام و نانی، به لبم بود دعایی
تو خدای مهربانی، تو وجودِ بی کرانی
همه بِه که بنده باشم،به تو زیبد این خدایی
نه زِ ذرّه ای، به ذرّه، نه زِ آتشی، به آتش
ز تو از درونِ ذرّه، بشنیده ام صدایی
همه ذرّگانِ هستی، شده ذاکرانِ کویت
که جهان ربای دل تو، تو چه جانِ دل ربایی!!
به شکوفه می گشـایی، رخ خود به دل گشایی
همه حرفِ یاس و سوسن:«که تو یارِ دلگشایی»
بدهی مرا نوایی وَ بگیری آن به رایی
نبوَد به درگه تو، نه اگر ، نه خود چرایی
چه کنم که غافلان را، همه بی خبر ز حالم
به که گویم ای نگارم، غزلم تو می سرایی؟
تو سرود باده دستان، تو امیدِ می پرستان
بنواز طارقت را ، که نوای بی نوایی
10 آذر 1392
کاربرانی که این شعر را پسندیده اند (8):
سلام مانا جان این صفحه متعلق به دخترم سارا ست هنوز لینگ را برایش ارسال نکرده
سلام اول از سارا بگویم که نام خواهر من نیز هست و از جانب ایشان
معصومه بیرانوند در درد دارد مست باشی بی می و…
سلام و عرض ادب سپاسگزارم
معصومه بیرانوند در درد دارد مست باشی بی می و…
سلام و عرض ادب امیدوارم حالتون خوب باشه و قطعآ انسان در سختی آفریده شده ممنونم بابت
علی معصومی در سر منشاء دیوانگی
سلام مانا جان بزرگواری شما برایمان مسجل است اگر بعید می دانید پس احتمالا اشکال از حقیر
