🍃🌷🍃به پایگاه ادبی شعر پاک خوش آمدید 🍃🌷🍃
| تاریخ عضویت: | ۱۳۹۵/۰۴/۰۳ |
| تعداد شعر: | 89 |
| تعداد مطالب: | |
| آخرین فعالیت | ۱۴۰۳/۰۲/۲۹ |
نیمی از شهر
من فقط در دل تو شاد و ز غم آزادم
ورنه دور از تو همان لیلی غم بنیادم
ننشین پیش کسی ، تا نشوم درد آلود
بس دوید م پی تو از پر وپا افتادم
تَهِ آن کوچه بُن بست تو بودی با او
من چرا بر تو فریبای هوس دل دادم
نیمی از شهر به حال دل من می خندند
در توأم ..؟ ساکن این شهرخراب آبادم
هر خیابان که از او میگذرم می نالد
ترسم آخر بدهد حسرت تو بر بادم
بنویس آمدنت را بفرست از پر باد
حس کنم لحظه ی دیدار ؛ بُوَد میلادم
حرفی از غصّه نزن طاق دلم می لرزد
داد پنهان شده دردامنه ی بیدادم
کوچه های تن من مثل دلم بُن بستند
جُزتو وخاطره ات نیست رسد فریادم
پنجره اسم تو را زمزمه دارد شب وروز
تا غریبی نبرد عشق ترا از یادم
درد دارم ؛ همه در حل معما گیرند
عین دیوانگی ام باز ، غزل بُنیادم
عام گویند که مجنون توأم ، حرفی نیست
خاص گویند ، که از عقل «سلیم» آزادم
قاسم پیرنظر «سلیم»
کاربرانی که این شعر را پسندیده اند (9):
حمید گیوه چیان در نامه ی اشتیاق
درود مجدد جناب مانا خیلی خیلی از لطف شما ممنونم که با صبر و حوصله به
سلام حمیدجان در این مورد یک داستان کوتاه برایتان تعریف می کنم : روزی یک نفر از
حمید گیوه چیان در نامه ی اشتیاق
درود جناب مانای عزیز از اینکه وقتتان را می‌گیرم عذرخواهی می‌کنم اما بدلیل اینکه شما مطالعات
سلام افلاطونیان معتقد بودند که ورای این عالم که مجاز است ، عالم دیگری نیز هست
سپاس گذار رحمت و زحمتی هستم که کشیدید خانم عبدلی عزیز و بی تردید سعی
