پرچم محرم

تا انقراض خودم
می دوم
تا
شعله گیر سینه
یعنی تو،
تا
نسلت سبز شود به راه
سربکشد به ستاره ها
توگلگونی زمینی
خطی از ضربان خورشید
که جنبش زمین وزمان با توست
هزار چاک پیراهن خونینت
در باد
در میدانهای باداباد،
ستاره صبح
از تو می دمد
ازشفقت
تو آیین مهری به نوبتهای بلا
تو صلابت زمینی
به وقت گرگان هار،
جبن در تو مرده
به تیغ لا
تو صوت وصمت صلاتی
اصلا کعبه ی بی جهاتی
سمت از تو می گذر د
از شق القمر سرت
خورشید
به تو نفس می کشد
ستاره
زبان سپید می فهمد
ماه در مدار تو می چرخد
تو معنی بودنی،
زندگی به تو بر پاست
در اقم الصلوه به ذکری
تو تبسم سرخ بلوغی
به سر نوشت
گلگونی گلان تر بهار ی
به هر اردی بهشت
کانون هر بهاری در نت و نوشت
زاده ی عشقی فزرند لافتی
اِلا در تومی رود تا اوج انتها
عروج اصلا کار توبود، یکه و تنها
سفینه ی نجاتی
به دشتهای پر بلا
تو اقرار و وفای انسانی
به قالوی بلی
منتهای عشقی و اوج امید
هیچکس مثل تونیست
زمین هیچ
آسمان هم مثل توندید
معجزه ی مادری
فرزند امیر!
ذوالفقارسرخی!
کوثر سپید
اصلا
تو ساغر آیاتی
سبک سیاق تلاوتی
بی هیچ دویی
لا اله در تو کشیده تا الا الله
قامت قیام به تو گشته خونینِ مدام
شراب نابی در جام جان
اصل سجود از آن توبو د
این کمی ،کمی ا ز کمییتت
در تو کیفییت اکبرست
تا ماورای ماورا
در تمامت عاشورایی پر ماجرا
اصغرهفت اسمان را
سوگندان به خون خودداده
سخت
که سر فرود آرند لیل و نهار
به پاره پاره ات در غمگسار
و
من
جز تو
ای بیشمار
هیچم نیاید به کار