آه ای باور آفتابی دشت
در خاطر رمه‌های میش
اینجا تمام سبزه‌ها
سیاه پوش جوانه زندنی مانده‌اند
گویی هرگز موسی به رسالت
گوسفندان شعیب دل نسپرد
تا صفورا
آوازه‌خوان رمل‌های بیابان‌های بی‌پایان شود.

#زانا_کوردستانی

کاربرانی که این شعر را پسندیده اند (6):

محسن افشارنادری

چی‌ماه بخشنده

کاربرانی که این شعر را خوانده اند (11):

مدیر سایت

جواد مهدی پور

محسن افشارنادری

محمد رضا شرعی ( شبگرد )

نظرها 2

جواد مهدی پور
آذر 15, 1401

کردها ایرانی ترین اقوام این مرز و بومند و همیشه زنده اند

از اشعار پاکتان بهره مند شدم

درود بر شما

💐🙏👏👏👏👏🌹

پاسخ
- سعید فلاحی
  آذر 18, 1401
  
  ارادتمند استاد مهدی‌پور گرامی هستیم🌹🙏
  
  پاسخ

بستن فرم

سلام و درود

بسیار زیباست

سپاس از حضورتان

لذت بردم

شادکام باشید

در پناه خدا

این یک نقد است

ناحیه کاربری

ثبت نام در شعرپاک

کتابخانه

صور خیال در شعر فارسی

بیان و معانی

هنر مقدس

مکتب های ادبی

مشاهده تمام کتاب‌ها

سخن دل

باید که زیبایش کنم طاووس بی پر را
باید بیاندازم به زیر پایم این سر را

چیزی نمانده از پرنده های جسمی سرد
باید ببارم بر تنم پایان اذر را

تا گاوهای چاقِ دیگر را نبلعیده
باید که قربانی کنم این گاو لاغر را

قیصر کنار مردم نامرد خواهد مرد
اینجا برادر میزند خنجر برادر را

باید تبر اورد وقتی که تناور شد
تیغی نمی برد سر سبز صنوبر را

دریای طوفانی و کشتی غرق در لنگر
باید به سمت این شناور برد بندر را

دشتی که شد گلخانه از گل های تزئینی
گم کرد جای لاله های سرخ پرپر را

دیگر حریف لشگر بربر نشد دیوار
باید که کند و چاه و خندق کرد سنگر را

در کشوری که رهبرش شد بیش از سرباز
باید که قربانی کند سرباز رهبر را

وقتی که جاء الباطل از پهلوی حق افتاد
باید که باور کرد هر دنیای دیگر را

دستان سرد تفرقه از خاک بالا زد
در خویش می بلعد زمام و نام کشور را

اینجا کسی حرف مرا هرگز نمی فهمد
باید بگیرم گوشه ی دامان مادر را

« برهان جاوید »

تازه ترین نقدها