شعر پاک

عنوان شعر	تاریخ انتشار	تعداد بازدید	تعداد نظرات
مویِ سیاه…	فروردین 21, 1398	520	2
فرفری موی…	فروردین 17, 1398	193	2
شب…	فروردین 11, 1398	469	2
چشمانت…	اسفند 19, 1397	388	2
نگرانم…	اسفند 18, 1397	241	2
پنجره	اسفند 17, 1397	392	4
پروانه نیستم…	اسفند 16, 1397	280	6
زمستان	اسفند 15, 1397	201	4
قطب سوم…	اسفند 14, 1397	203	4
زیر باران…	اسفند 13, 1397	978	4
طعم قهوه گرفته روزهایم؛ تلخ!	اسفند 12, 1397	224	3
رفت…	اسفند 10, 1397	439	4
کویر	اسفند 9, 1397	742	2

ناحیه کاربری

ثبت نام در شعرپاک

کتابخانه

صور خیال در شعر فارسی

بیان و معانی

هنر مقدس

مکتب های ادبی

مشاهده تمام کتاب‌ها

سخن دل

عرشیان، “اهل بهشت” اول خطابت کرده‌اند
بعد از آن اما، سزاوارِ عذابت کرده‌اند

خوشه خوشه حاصل خونِ دلت را چیده‌اند
گندمانه زیر سنگ آسیابت کرده‌اند

پیکرت تصویری از آتشفشان زخمهاست
رنج‌ها، دریایی از دردِ مذابت کرده‌اند

حَشر و نَشرَت با ملائك بود و جایت آسمان
تا به خاک افتاده‌ای،آدم حسابت کرده‌اند!

شبنم‌آسا می‌درخشیدی به گلبرگ حیات
غرق، در آغوش گرم آفتابت کرده اند

در میان سینه‌ات جای دل، آتش می‌تپید
روی هْرمِ سرخیِ آهت کبابت کرده اند

بعد با انگشتهای سرد و خون‌آلودشان
تکه تکه مزه‌ی جام شرابت کرده اند

ناگزیر از انتشارِ عطرِ آوازِ خودی
گرچه با پیرایه‌های خار، قابت کرده‌اند

زندگی سرشار بود از دور و از نزدیک، پوچ
سالها، همواره مشغول سرابت کرده اند

مثل ذهن سروها تا واپسین‌دم، سبز باش
تيشه‌ها از ریشه وقتی انتخابت کرده‌اند

تا تهِ فنجان فرصت را ننوشيدن، خطاست
لحظه‌ها، حتی اگر دیگر، جوابت كرده‌اند

« غزل آرامش »

تازه ترین نقدها