🍃🌷🍃به پایگاه ادبی شعر پاک خوش آمدید 🍃🌷🍃
| تاریخ عضویت: | ۱۳۹۴/۱۰/۲۰ |
| تعداد شعر: | 9 |
| تعداد مطالب: | 3 |
| آخرین فعالیت | ۱۳۹۶/۰۹/۰۱ |
چون صدف باید بود و،زاعماق وجود گوهری بیرون داد
باید آنقدر رها بود چو باران بهار
ریز و سرشار فروریخته بر دامن گل
باید از عشق به سر تاجی داشت،سروری اما نه!
همدلی باید کرد…
باید از چیدن یک گل لرزید
و صدای نفس برگی را زیر پاها بشنید…
باید از دل ها گفت از سرود باران
از هوای شرجی از صدای یاران
باید هرلحظه چو آغاز بهار نو شدن ،بیداری
و چو یک رود بزرگ پر،ز آب و جاری
باید همچون ابری لایق باران شد
وزایثار،زبخشایش خود کشته یاران شد
می توان آبی شد…می تواند جاری شد
می توان با کوشش…از بدی عاری شد
می توان چشم دگر را بگشود رو به دریاچه نور
می توان بال گشود رو به دنیای شعور
می توان در لحظه، بود و در لحظه شکفت
می توان حرفی از ،دگر و غیر نگفت
می توان فتحی کرد ،قله عنقا را
می توان آبی شد، کوزه سقا را
می توان شعری گفت،میتوان اشکی ریخت
می توان دریا را در دل دشتی ریخت
باید از نو آموخت باید از نو برخاست
باید اندیشه نمود نور حق پا برجاست…پائیز 87 ساغر
کاربرانی که این شعر را پسندیده اند (8):
کاربرانی که این شعر را خوانده اند (12):
علی معصومی در سر منشاء دیوانگی
سلام اقا سیاوش قبلا هم با حنابعالی در این وادی سخن رفته بود. جنابعالی متاسفاته با سوالاتی
معصومه بیرانوند در درد دارد مست باشی بی می و…
سلام و سپاس مجدد
طارق خراسانی در درد دارد مست باشی بی می و…
سلام مجدد خیلی خوشحالم که هستی ، سلامتی و در کنار خانواده به فضل الهی
معصومه بیرانوند در درد دارد مست باشی بی می و…
سلام و عرض ادب این شعر شاید تاریخ سرودنش به ده سال قبل برمی گرده اولآ
طارق خراسانی در درد دارد مست باشی بی می و…
سلام رابعه دوم دختر شاعرم اولا : در تعجبم چرا تا به امروز این شعر را
