بانوی گل آوازم

من (پيرايه) درعمرم بخت آن را داشته ام که چند بار- از انگشتان دست کمتر- هديه های بی تکراردریافت کنم.
اولین بار يک دوره ی لغت نامه ی قديمی « آنندراج» بود که پدرم به من داد، که در هنگام آن مهاجرت سنگين آنها را در ساک دستی ام در هواپيما با خود داشتم و آن هفت جلد هم اکنون روبرويم صف کشيده اند و آخرين آنها شعر بسیار متفاوت و شورانگیز شما استاد عالیقدر است که آدم را در جهان مسخ شده و اندوه زده با زندگی و با خودش آشتی می دهد. هديه ای که اگر کرورها کرور اسکناس رو کنی، یک بندش را در هیچ بازاری نمی توانی بیابی و بخری
طارق عزیز واژه گان سپاسم را در این لحظه گم کرده ام. و اصلاً چه دارم که در برابر اینهمه معرفت و مهربانی بگويم؟
– هيچ! هيچ!
زیرا که سکوت زیباترین واژه ی سپاس است
دست هایتان شعرترين باد استاد گرامی!
پيرايه

درود بیکران استاد گرانقدر
بسیار زیبا و دلنشین و ژرف می سرایید
قلمتان سبز ،اندیشه والای شما زلال ابدی
🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹

زد مرغ دلم هوهو، با او شده دل همسو
گل واژه ی من، او او، با هم به همآوایی

استادانه و عالی
درودهای بیکران بر این شعر بسیار زیبا
و بر دو خالق این زیبایی: شاعر، و مضمون شعر : طارق خراسانی، و پیرایۀ یغمایی

🌹🌹🌹🌹

سلام و درود و ارادت
فرخنده باشد
بویژه برای خانم یغمایی گرانقدر 🌹🌹🌹🌿🌿🌿🌸🌸🌸

با آمدنت غم رفت
آهسته و کم‌کم رفت
سلام و عرض ادب استادِ گرانقدرم
درودها به قلمتان و قلبتان که مهربانی را درس می دهد
به راستی ورود بانو یغمایی به این خانه شور و شوق و محبت آورده است که این فقط از مهربانی قلب هاست.

بسیار زیبا و دلنشین
سر از این واژه ها درآورد دل
استاد قلمتان نویسا
درودها بر بانو یغمایی نازنین🌸🌸🌸👌👌

به به بسیار زیبا وارزنده بود استادم

تقدیمی ارزشمندتون مبارک بانو یغمایی عزیز
یادگاری از استاد یغمایی ست که برگردن ما وادبیات ما حق بسیاری دارند
سایه پرمهرشون مستدام‌
۰🌺🌺
🌺🌺