🍃🌷🍃به پایگاه ادبی شعر پاک خوش آمدید 🍃🌷🍃

 بس لُقمه ی تدبیر که خام از دَهَن افتاد

(ثبت: 1666) خرداد 17, 1395 

تا بلبلِ عاشق گذرش بَر چمن افتاد
از چشمِ عروسانِ چمن هم زَغَن افتاد

زاغِ سیه زشت، که دید آن همه غوغا
در خویش فرو رفته و فکر کفن افتاد

استادِ ادب بود که دوش این سخنم گفت
زان گفته چه شوقی به دل و جانِ من افتاد

« آنقدر به پای دلِ سنگِ تو نشستم
تا دخترِ افکارِ تو در سوء ظن افتاد[1]»

تا چشمِ نظربازِ تو صد مسأله حل کرد
بس لُقمه ی تدبیر که خام از دَهَن افتاد

تا شعرِِ نویی خواند، غزالِ غزلِ عشق
شوری به دلِ مردمِ شعرِ کُهن افتاد

در دفترِ آن پرده نشینانِ سیه کـار
دیدم زِ قلم، واژه ی خود بافتَن افتاد

در مجلسِِ فرخنده مَقامانِ گل اندام
طارق، ز تو معشوق، به رفعِ فِتَن افتاد

20 آذر 1392
[1] – بیت از آقای رضا محمد صالحی