چو فردا نماند کسی در ميان
دريغا به خشتی که برخاک رفت
نماند دمی بدگمانی به چرخ
دريغا به عمری که چالاک رفت
نماند گُلی برتن شاخه ای
دريغا به شمعی که دلپاک رفت
نماند گُلی برتن شاخسار
دريغا به باغی که بی بار رفت
چو ساغی به دستِ دگر داد مِی
دريغا به مهری که بر يار رفت

کاربرانی که این شعر را پسندیده اند :

کاربرانی که این شعر را خوانده اند (6):

مدیر سایت

عباس خوش عمل کاشانی

بستن فرم

سلام و درود

بسیار زیباست

سپاس از حضورتان

لذت بردم

شادکام باشید

در پناه خدا

این یک نقد است

ناحیه کاربری

ثبت نام در شعرپاک

کتابخانه

صور خیال در شعر فارسی

بیان و معانی

هنر مقدس

مکتب های ادبی

مشاهده تمام کتاب‌ها

سخن دل

وقتی برایت می شود دنیا فقط یک فرد
بی او نمی دانی در این دنیا چه باید کرد

افسردگی بی طاقتی امثالِ این حالات
عاشق شدن صد عارضه همراهِ خود آورد

در غارِ تنهایی مرا امشب دمی دریاب
پژواکِ کوهستان پُرَست از ناله های درد

مانندِ ققنوس از دلِ خاکسترش برخیز
گاهی اگر شد آتشِ این عشقِ سوزان سرد

دیگر سراغ از بارِشِ باران نمی گیرد
دشتی که شُسته خاکِ او را گریهء یک مرد

« سجاد پورخدایار »

تازه ترین نقدها