تصادف

سلام فاضله ی عزیزم
نورچشمم
قلب بابا
اجازه می خواهم آنچه درباره ی تو در اینستا نوشته و دلنوشته ات را به نمایش گذاشتم اینجا همان را انجام دهم.
7 ساله بود که عدم توجه یک پزشک و ترزیق آمپولی نادرست، فاضله را معلول کرد، کسی که پا بر رکاب باد داشت اکنون در بستر، آرام گرفته و گاه با شعر و نویسندگی روزگار را می گذراند.
فاضله عزیزم از نظر ذهنی عالی ست و این دلنوشته از اوست:
.

تمام هستی من
چند روزی ست بنابر عهد دیرینه و عادت روزهای گذشته به سراغ کتابهایم میروم آنها را در آغوش میگیرم و نوازششان میکنم.
این روزها بیشتر کتاب می‌خوانم بیشتر کتاب میخرم و فکر می‌کنم خیلی مهم نیست چند سال است یک دست لباس نو نخریده ام و رنگ روسری ام چقدر تکراری شده است اما خیلی مهم است چند وقت است یک کتاب جدید نخوانده ام
خیلی مهم است بدانیم بابت لباسهای قدیمی و تکراری مان و اینکه فلان لباس و فلان کفش بهم می آیند یا نه چقدر احساس شرمساری میکنیم و چقدر بابت اندیشه های ناب لک برداشته زیر زرق و برق زندگی های امروزی که اتفاقاً همه چیز را سخت تر کرده است شرمنده میشویم
قیمت کتاب زیاد نیست کتاب مثل چیزهای دیگر راه خودش را میرود نادانی گران است و انسانها به دنبال چیزهای ارزان میروند
خوب میدانم کتاب تمام هستی من است و کسی هرگز نمی‌تواند از آنچه هست فاصله بگیرد
به راستی آنان که مینویسند از آنها که روزی به جنگ رفته اند چیزی کم ندارند
فاضله هاشمی غزل

سکوت نامه‌ای است
سه دنده‌ی اول مهربانی را
جا انداخته است
درود بر شما