🍃🌷🍃به پایگاه ادبی شعر پاک خوش آمدید 🍃🌷🍃
غزلترین نگاه را
می ریخت به پای زخم
مثنوی گام پیادگان را
شعر می کرد…
صخره آمده
شده هموار دشت
صوتی در تصعید بلند
به نزدیکترین فراز قله و
کشیده ترین کمان خورشید
کوچ می کرد…
بزودی ، سه شعبه
بر زند گلوی یاسمن بویی
تا گلگونی زند به شرحی عجب
آنوقت نشان ارغوان
می شدش نثار دوچشم
کاربرانی که این شعر را پسندیده اند (3):
کاربرانی که این شعر را خوانده اند (10):
بهمن 26, 1397
آسمان شکست…
ارغوان در کوچ،
نشانِ شعر می کرد
بی سوز و بی بهانه برایم ترانه بود
خطرناکتر از درون
میان جان تو می غلتم !
بداهه شد تقدیم به نگاه و شعر زیبایتان
با احترام و ارادت
سلام
🌹
پاسخ
بهمن 26, 1397
بیکرانه درودهااااااااااااااااااا و دست مریزاد استاد رشنوی بزرگمهر🌺🌺🌺🌺
پاسخ
بهمن 26, 1397
درود بیکران استاد
پاینده باشید💐💐💐
پاسخ
بهمن 27, 1397
درودتان
سروده ای زیبا خواندم
احسنت
موفق و موید باشید
🙏🙏🙏🙏🌹🌹🌹🌷🌷🌷🌺🌺🌺
پاسخ
بستن فرم