دردِ تهنایی

دوست عزیز

هرگز قادر نیستم عمق رنجی را که می‌بری درک کنم. چرا که رنج هر کس، ویژه است. چرا که هر کس ویژه است. چرا که خدا در هر کس حضوری ویژه دارد.

می‌دانم که همیشه با قلبی شکسته زندگی خواهی کرد. قادر نیستم شکستگی‌های دلت را بند بزنم. می‌دانم که همیشه دلتنگ عزیز از دست‌رفته‌ات خواهی بود و می‌دانم که هیچ چیز و هیچ کس در این دنیا نمی‌تواند دلتنگی تو را رفع کند.

تنها می‌توانم برایت دعا کنم که در این دلتنگی و رنج، سربلند باشی. از زندگی پاپس نکشی و همچنان ترجمان نور و محبت و ایمان بمانی.

می‌دانم که تو همچنان می‌توانی در دل تیره‌ترین شب‌ها، عبور شتابان شهابی را شاهد باشی و غم بزرگت مانع از تجربه‌ی شادی‌های خُرد و رخدادهای معنابخش زندگی نشود.

برایت شادی آرزو نمی‌کنم. تنها آرزو می‌کنم در دل رنج، معنایی بیابی و به رغم رنجی که می‌بَری زندگی‌ات را هر روز از شراب‌ معنا، لبریزتر کنی.

هر کسی پیشانی‌نوشتی دارد. پیشانی‌نوشت تو دلتنگی و اندوه است. اما تو قادر هستی که در این راه دشوار و پر پیچ و خم، سربلند و راه‌یاب باشی. تو قادر هستی، به عهد ناگفته‌ای که با نور و ایمان بسته‌ای وفادار بمانی و تا وقتی که زنده‌ای از حریم امید، پاسداری کنی.

کنار دل تو نشسته‌ام و تا ابد، دلتنگی تو را خواهم شنید. می‌دانم که شنیده شدن، از رنج تو می‌کاهد. می‌توانی هر وقت و هر قدر که بخواهی اشک بریزی. خریدار اشک‌هایت هستم.

هنوز بزرگ‌ترین سرمایه‌ی تو چشم‌های کودکی‌ات هستند. هنوز چشم‌های تو می‌توانند با چشمه‌ی خورشید مرتبط شوند. هنوز می‌توانی جرعه‌نوش چشمه‌ساران آسمانی باشی. بنوشی و با ما نیز قسمت کنی.

تو را با همه‌ی دلتنگی و جراحت همیشگی‌ات می‌پذیرم. جور دیگری نمی‌خواهمت. تو اگر دلتنگ و اندوهبار نباشی، دیگر تو نیستی. چه فایده دارد اگر شاد باشی، اما خودت نباشی؟ چه فایده دارد اگر گذشته‌ را فراموش کنی، اما از خودت خرسند نباشی.

پس چنان باش که هستی. و به هستیِ منحصر به فرد خود، متعهد بمان.

زندگی رنج‌های زیادی به تو بخشیده است. رنج‌هایی که می‌توانی دستمایه‌ی جلابخشی به دل و شکار معانی تازه کنی. در کنار رنج‌هایت، زندگی مواهب بسیاری نیز به تو عطا کرده است. کاش بتوانی حق‌گزار زندگی باشی و پیش از آنکه چشم از این جهان فرو بندی، دین خود را تسویه کنی. دینی که به زندگی داری.

گریستن حق توست. و همه‌ی ابرها هم برای همراهی با تو ناکافی‌اند. با این حال بعد از آنکه یک دل سیر گریستی به لبخندی وسیع پناه ببر. امیدوارم گریستن‌هایت هر بار به لبخندی وسیع ختم شوند.
امیدوارم با اندوهت، با دلتنگی‌ات و با دیدگان بارانی‌ات مهربان باشی.

صدیق قطبی

سلام دختر عزیزم

اگرچه این زبان را نمی دانم
ولی یقین دارم شاهکاری را رقم زده ای

در پناه خدا شاد زی🌿🌹👏👏👏👏👌🌹🌿

سلام بهاره کیانی عزیزم
شعر بسیار زیبایی است
خیلی از کلمات را البته حدس زدم و ممکن است حدسم اشتباه باشد
ولی آنچه باید منتقل شود اوج احساس پاک و زلال توست در اندوهی نامتناهی که به تمامی و زیبایی منتقل می شود.
برای پدر بزرگت روحی سرشار از آرامش و برای تو صبر و تحمل آرزو می کنم.

راستی اجازه می دهی این شعر را در کارگاه هشتم و همایش زبان مادری بگذارم؟

🌷🌷🌷🌷🌷