🍃🌷🍃به پایگاه ادبی شعر پاک خوش آمدید 🍃🌷🍃
| تاریخ عضویت: | ۱۳۹۴/۰۸/۱۹ |
| تعداد شعر: | 57 |
| تعداد مطالب: | 2 |
| آخرین فعالیت | ۱۳۹۶/۱۲/۰۷ |
کوهی که مشتاقی به پنهان بودن خود
می ترسی از توفان به لرزان بودن خود
من نیز می ترسم که پاهایم بلغزد
بی اعتمادم چون به انسان بودن خود
چون شهر دوری در کنار مرز وحشت
می ترسم از تصمیم استان بودن خود
با این جنایت ها کنار کعبه ی دوست
ناراضیم از این مسلمان بودن خود
یک روز خوش در نفس آزادی من نیست
خوشحالم از تقدیر زندان بودن خود
صندوق زر خالی است ای سرباز عاقل
بردار دست از این نگهبان بودن خود
یک عمر بیگاری برای عشق بس نیست؟
خر می خورد شلاق ارزان بودن خود
روزی که شد قانون جنگل با مسلسل
برگشته شیر نر ز سلطان بودن خود
دست مترسک ها به دزدی کرده عادت
دیگر پشیمانم ز دهقان بودن خود
کاربرانی که این شعر را پسندیده اند (7):
کاربرانی که این شعر را خوانده اند (10):
سلام زیباست اما چون فرمودید: چند نکته را عرض می‌کنم! ۱ ارکان‌بندی شعر را به صورتی پیش ببرید
سلام هشتم تیر ۱۴۰۳ یعنی چهار روز پیش این نفیسه را شما به اشتراک گذاشته و‌حقیر
دوست عزیز که با نام بی سواد تشریف آوردید درود بر شما. و بنده نیز چنان
