🍃🌷🍃به پایگاه ادبی شعر پاک خوش آمدید 🍃🌷🍃
به تن خسته
به جان هرگز!
می کاشت در کرت هر ثانیه…
“دقیقه “
آبستن باوربود
گل می کرد لب پنجره،
بن بست و گامهای غلط خسف
می شکست…
ماه پاره بود
جام چشم پر می کرد…
از شرب سپید
انگوری ، نه
از آشفتگی گیسوان خورشیبد
م
ی
چ
ک
ی
د
.
.
.
روز ضریب می خورد…
درانبساط آبی نگاه
کاربرانی که این شعر را پسندیده اند (8):
کاربرانی که این شعر را خوانده اند (10):