🍃🌷🍃به پایگاه ادبی شعر پاک خوش آمدید 🍃🌷🍃
آنان که با شهامت ، ماندند زیرِ باران
شد سَهمشان طلوعِ ، رنگین کمان در آخر
.
سنگی که طاقت آورد در زیرِ بارِ تیشه
تندیس ناب گردید ، از زَر گرانبهاتر
.
آن کس که فصل گرما کوشید و کند و کاوید
در ظلمت زمستان گردید او توانگر
.
با سوختن نگردید پروانه مَظهر عشق
سَر زد زِ پیله تا شد ، کِرمی بدل به گوهر
.
ثروت نه بِه زِعلم است نه علم بِه زِ ثروت
باشد قیاس این دو نیرنگ ای برادر
.
شوقی به زندگانی گر در تو نیست بنگر
بر خاک مُردهٔ گور ، گل می دهد صنوبر
.
سروده بابک حادثه
کاربرانی که این شعر را پسندیده اند (5):
کاربرانی که این شعر را خوانده اند (7):