🍃🌷🍃به پایگاه ادبی شعر پاک خوش آمدید 🍃🌷🍃
مرگ
به ماندنم می خندد
بال
در حسرت پرواز پوسیده
پا هایم
در خستگی و خشک زمین
سرود رفتن را
از یاد برده
در ادامه ی این خاک
نخستین تصویرم را
با لا می آورم
و
چشمهایی که روزی مرا
اززاویه ی سنگین صفر
به میهمانی اعداد می برد
خود در جادوی جبر
به خواب زمستانی رفته
تا زیرپلکهای نفس بریده انتظار
تورا
از زمین بپرسم
بپرسم
#مستانه_ دادگر
#ماهور
کاربرانی که این شعر را پسندیده اند (4):
کاربرانی که این شعر را خوانده اند (8):
آبان 30, 1397
سلام بر ماهور عزیز
عجیب عاشق اشعارتان شده ام
امروز عزیزی را از دست دادم و اکنون که شعر شما را میخوانم بیشتر به فرهیختگی شما پی می برم .
مرگ
به ماندنم می خندد
بال
در حسرت پرواز پوسیده
پا هایم
در خستگی و خشک زمین
سرود رفتن را
از یاد برده
در پناه خدا
پاسخ
آذر 1, 1397
سلام
و سپاس بابت این لطف و عنایت شما به بنده ، که خود باعث افتخار و مباهات هست……
در مورد عزیز از دست رفته ، خدا رحمتشون کند ، در واقع آنان متولد میشوند و مائیم که در مرگ دست و پا میزنیم .
همیشه به شادمانی و سرور باشید .
پاسخ
آبان 30, 1397
درودتان باد
"با لا می آورم" به چه اشاره دارد؟ بر افراشتن …یا قی کردن؟
زنده باشید
پاسخ
آذر 1, 1397
سلام بر شما
و عرض تشکر از دقت نظر و مهرتان به این حقیر
منظور « قی کردن » میباشد
در پناه حضرت دوست
پاسخ
آذر 6, 1397
زیباست گرچه در فضایی دیگر از ساحت شناخت من قرار دارد.
پاسخ
بستن فرم