گیسو

درود فاضلۀ هاشمی عزیز

برخی لغات اگرچه مترادفند اما دامنه معنایی یکسانی ندارند

مثلا مو، گیسو و زلف را در نظر بگیریم.

– مو پوشش مویی بدن و مخصوصا سر را در برمی گیرد. اگر منظور موی سر باشد می تواند بلند، کوتاه / صاف، مجعد/ و به هر رنگی باشد.

– گیسو فقط موی سر را در برمی گیرد و الزاما بلند است حد اقل نا زیر گردن و چنانکه کمند باشد تا کمر و بیشتر را در بر می گیرد همچنین گیسو معمولا تابدار و طبقه طبقه است نه مجعد و نه صاف. به لحاظ رنگ می تواند سیاه و طلایی و … باشد . تمرکز معنا در واژۀ گیسو در ادبیات روی بلندی و پیچ و تاب موی محبوب است.

– اما زلف در لغت به معنی سیاه و در ادبیات مجاز از موی بلند محبوب است که از جهت سیاهی به پارۀ شب می‌ماند. بنابر این تمرکز معنا در این واژه بر رنگ سیاه است و نمی تواند رنگ دیگری باشد.

حال در این شعر اگر تغییر رنگ مطرح باشد می‌توانیم بگوییم:

زلف ماه سپید نمی‌شود

که در این صورت گویا ماه محبوبی است که تمام شب به زلف او تشبیه شده و شاعر چنانکه شعر عاشقانه باشد می‌گوید که این محبوب پیر نمی شود
و اگر اجتماعی باشد می گوید که این شب صبح نمی شود.

منتها با توجه به ادامۀ شعر مقصود فاضلۀ هاشمی عزیز هیچیک از این دو نیست بنابراین به زعم من بهتر آن است که واژۀ ژلف عوض شود و مثلا گیسو جانشین آن شود

🌸🍃🌸🍃🌸🍃🌸