🍃🌷🍃به پایگاه ادبی شعر پاک خوش آمدید 🍃🌷🍃

 سخن آخر …

(ثبت: 5992) اردیبهشت 26, 1397 
سخن آخر …

جز خـــدا کیست که از حســن تو تقدیر کند

غـــــزل چشـــم تــو را خوانَد و تفسیـر کند

خوابهایی که ز گیســـوی تــو آشفته تر است

بنشینــد بــه تمنّـــــای تـــــو تعبیــــر کند

نوش لبهای تــو را چون که درآمیخت به می

راست در کــوثــــر و تسنیـــم سرازیر کند

نقش زیبای تو بـر پرده ی هستی چو کشید

لحظه هر لحظه تمــاشــای تــو را سیـر کند

ســـر راه دل من تـا گـــذر افتـــاد تـــو را

دل در انــدیشــه فــرو مـاند چه تدبیر کند

با غـــم عشــق کنـار آید و سوزد همه عمر

یــــا وداع تــــو و آن حسن جهانگیـر کند

یــا به ســـودای سر زلف تــو شبهای دراز

نــالــه چون صیـد فرو بسته به زنجیر کند

هلــه ای یــــار جفـاکـوش جوانبخت منا!

با غــم عشــق چه سـازم که مرا پیـر کند

در دل سنگ تــو هرگز اثری اشک نکرد

آه ، وقتی نتـــوانســت کـــه تأثیــر کند

عشـــق گیــرم بـــه تغیّـــر بگرایــد اما

خلق و خوی تو محال است که تغییر کند

سخن آخــرم این است که در شام فراق

مرگ را چشم به راهـم ، نکند دیر کند!؟