🍃🌷🍃به پایگاه ادبی شعر پاک خوش آمدید 🍃🌷🍃
باران روز بی کسی! یعنی: سیامک
یک عمر با دلواپسی… یعنی: سیامک
هر آه سرد و دم به دم! یعنی: سیامک
اردیبهشت زرد غم! یعنی: سیامک
آواره ی اندوه ها! یعنی: سیامک
تنها رفیق کوه ها! یعنی: سیامک
شب گریه های بی صدا! یعنی: سیامک
افتادن بی دست و پا! یعنی: سیامک
پایان تلخ جست و جو! یعنی: سیامک
بغضی میان گفت و گو! یعنی: سیامک
پسکوچه های عمق شب! یعنی: سیامک
اشکی به رنگ سرخ لب! یعنی: سیامک
مصلوب زهر نیش ها! یعنی: سیامک
دلمرده ی تشویش ها! یعنی: سیامک
فرزند فقر و دردها! یعنی: سیامک
از کودکی چون مردها… یعنی: سیامک
یک گور از پروازها! یعنی: سیامک
دلتنگی سربازها! یعنی: سیامک
هر “سمفونی مردگان”! یعنی: سیامک
هر شاعر طرد و جوان! یعنی: سیامک
چون قصه ای بی سرزمین! یعنی: سیامک
غم از بدش تا بدترین! یعنی: سیامک
_ اسمم چه غمگین است مادر! نیست؟
_ آری…
ای کاش می شد که مرا دنیا نیاری…
◾شاعر: سیامک عشقعلی
کاربرانی که این شعر را پسندیده اند :
کاربرانی که این شعر را خوانده اند (3):