ولی اله بایبوردی
بهمن 23, 1398

چرا غریب استاد فرزانه

خانه گوری با چراغ علم هویدا…

خاموشی چه صیغه ای …

یادی از امیرالمؤمنین ” ع ” :

فقر !

انسان انديشمند را از دليل آوردن باز مى‌دارد ….

فقر،باعث مى‌شود :

انسان فهميده،خود را سرشكسته بداند و نتواند آنچه در دل خود دارد،بگويد و انسان

فقير،در شهر خود هم غريبانه زندگانی دارد …

تقدیمی : 🍃

می کنم باور غریبی آشنا
با مدد او از گرفتاری رها

خانه گوری تار را روشن کند
گسترد بزمی چو یک مهمانسرا

ولی اله بایبوردی

23 / 11 / 1398

🌈🌈🌈🌈🌈🌈🌈🌈

پاسخ

بستن فرم

سلام و درود

بسیار زیباست

سپاس از حضورتان

لذت بردم

شادکام باشید

در پناه خدا

این یک نقد است

ناحیه کاربری

ثبت نام در شعرپاک

کتابخانه

صور خیال در شعر فارسی

بیان و معانی

هنر مقدس

مکتب های ادبی

مشاهده تمام کتاب‌ها

سخن دل

بی تو هرگز دل نخواهم داد ننگ و نام را
سر نخواهم کرد بی تو دولت ایام را

کعبه آمال خود را از دو چشمت یافتم
غمزه ای کن تا ببندی بر تنم احرام را

رخ نما از راز و رمز نام لیلی گوشه ای
تشنه تر کن خاطر مجنون ناآرام را

حکمتی از من یزید عشق و مافیها بگو
تا بسوزانی به شوقت خلوت بسطام را

هرکه از دردی کشان دلبر دردانه نیست
گو به نزد ما نگوید بعد از این پیغام را

کاش می شد روزگاری در کنارت طی کنم
تا بریزم زیر پایت فرش صبح و شام را

لا به لای فتنه های تو گرفتارت شوم
هر دم از شهد شکرخندت بگیرم جام را

کفتر جلد تو هستم شوق پروازی بده
تا بگیرم از نگاهت گوشه ای از بام را

« علی معصومی »

تازه ترین نقدها