🍃🌷🍃به پایگاه ادبی شعر پاک خوش آمدید 🍃🌷🍃
| تاریخ عضویت: | ۱۳۹۸/۰۲/۰۵ |
| تعداد شعر: | 32 |
| تعداد مطالب: | |
| آخرین فعالیت | ۱۴۰۳/۰۳/۱۶ |
باید بپرسم از کسی جای خودم را
شاید بیابم سهم دنیای خودم را
هرگز شبیه آسمانی بی ستاره
باور نکردم صبح فردای خودم را
من ناخدای زورقی بی بادبانم
گم کرده ام فانوس دریای خودم را
در چشم من هر شب خیالی خیس لغزید
حتی ندیدم خواب روءیای خودم را
از دست بغضی که گلویم را خراشید
تنها گرفتم در بغل پای خودم را
احساس درد و غصه هم دیگر ندارم
از بس که خشکاندم عصب های خودم را
کمتر کسی یکرنگ و یکدل دیده ام که
پنهان نمودم زخم پیدای خودم را
*ه ج ح*
کاربرانی که این شعر را پسندیده اند (4):
کاربرانی که این شعر را خوانده اند (5):
سلام زیباست اما چون فرمودید: چند نکته را عرض می‌کنم! ۱ ارکان‌بندی شعر را به صورتی پیش ببرید
سلام هشتم تیر ۱۴۰۳ یعنی چهار روز پیش این نفیسه را شما به اشتراک گذاشته و‌حقیر
دوست عزیز که با نام بی سواد تشریف آوردید درود بر شما. و بنده نیز چنان
بستن فرم