🍃🌷🍃به پایگاه ادبی شعر پاک خوش آمدید 🍃🌷🍃
شب
در آسمان چشمان ستاره
تاریکترین بود
به هیمنه و ترفندهای پوچ
روشنی می کشت…
امّا
هزار تیغ آب دیده
در لشکر صبح
هرچه زود
به گلوگاهش بر می جست
این شغاد وشغال
دم میان فرارهای پا
می دوید …
به درّه های نمور و غارهای کور
می خزید…
کاربرانی که این شعر را پسندیده اند (4):
کاربرانی که این شعر را خوانده اند (7):