مخمس بر غزلی از مهدی فرجی

به تو گفتم دل دیوانه تری می خواهم؟
به تماشای تو شوری، شرری می خواهم
به خداوند نه سیمی نه زری می خواهم!
“نه سراغی، نه سلامی، خبری می خواهم
قدر یک قاصدک از تو اثری می خواهم”

در خیالم دل تو سخت در اشغال من است
دام افتاده ببین! صید فقط مال من است
بودنش در همه ی عمر در اقبال من است
“خواب و بیدار شب و روز به دنبال من است
جز مگر یاد تو یار سفری می خواهم؟”

شعرهایی که به یادت همه خواندم کافیست
جمله غم های تو از سینه براندم کافیست
ای مسیحا نفسی هست؟ همان دم کافیست
“در خودم هر چه فرو رفتم و ماندم کافیست
رو به بیرون زدن از خویش دری می خواهم”

روی ویرانه ی قلبت زد و آباد شدم
بخت یارم شد و از دیدنتان شاد شدم
یار شیرین من از عشق تو فرهاد شدم
“بعد عمری که قفس وا شد و آزاد شدم
رو به بیرون زدن از خویش دری می خواهم”

حیف ما را همه جا بی سر و پا می خواهی
مست از باده و از خویش رها می خواهی
جان من، مال تو بردار…. چرا می خواهی؟
“سر به راهم تو مرا سر به هوا می خواهی
پس نه راهی نه هوایی نه سری می خواهم”

در تمنّای وصالت همه در تاب و تبم
عاشقی حرفه ی ایل من و اصل و نسبم
یاد تو در همه جا روزی هر روز و شبم
“چشم در شوق تو بیدار تری می طلبم
دل در دام تو افتاده تری می خواهم”

دل در اندیشه گرفتم که سر افراز شوم
عاشقی پیشه گرفتم که سر افراز شوم
دست بر تیشه گرفتم که سرافراز شوم
“در زمین ریشه گرفتم که سر افراز شوم
بی تو خشکیدم و لطف تبری می خواهم”

معصومه بیرانوند
مخمس با تضمین غزلی از آقای مهدی فرجی
۲۱ آذرماه ۱۴۰۱

پ.ن :
گاهی پشت سفته ها می نویسند فقط و فقط جهت حسن انجام کار

حالا این شعر هم فقط و فقط جهت عرض ادب و احترام هست.