🍃🌷🍃به پایگاه ادبی شعر پاک خوش آمدید 🍃🌷🍃
از زمستان دوره ایامی گذر
عابر از برفی شبی جانب سحر
نور شهری را سیاحت جان من
کمترین افراد از آن باخبر
شد حقیقت دورتر از هر سراب
آرمانی شهر را سیری سفر
از طلب وادی به وادی تا فنا
راهها طی تا به مقصد گر خطر
پیله را یادی کنی ابریشمی
شد رها از پیله دیسی با دگر
مدّتی بودم چو ساکن در تنی
حال را بینم رها از تن نفر
مرده دل احیا ، زمانی والیا
فارغ از تن روح از رجسی حذر
ولی اله بایبوردی
07 / 08 / 1398
کاربرانی که این شعر را پسندیده اند (5):
کاربرانی که این شعر را خوانده اند (10):
آذر 13, 1398
جناب بایبوردی گنجینه پندنامه های زیبای شما بی نهایت ارزشمند هستند و بهره بردم و درود بر شما
پاسخ
آذر 13, 1398
سلام
استاد ارجمند جناب جلالی عزیز
سپاس از دیدگاه ارزشمندتان
ممنون
🌸🌸🌸🌺🌷🌺🌸🌸🌸
پاسخ
آذر 13, 1398
درود بزرگوار
سپاس از اشتراک گذاری
مانا باشید به مهر
💐💐🙏🙏
پاسخ
آذر 14, 1398
سلام
سرکار خانم امینی
ممنون از همراهی تان
🌷🌷🌺🌸🌺🌷🌷
پاسخ
آذر 13, 1398
درود و ارادت
استاد من
🌺🌸🌷🌸🌷🌸
پاسخ
آذر 14, 1398
سلام
بزرگوار
سپاس از همراهی تان
🌸🌸🌺🌸🌸🍃
پاسخ
آذر 14, 1398
درود بر شما.
طبعتان هماره جوشان باد
پاسخ
آذر 14, 1398
سلام
استاد زمانیان عزیز
سپاس
🌸🌸🌷🌺🌷🌸🌸
پاسخ
بستن فرم