من از نگاه تو افتادم……

سلام
قاعدتا" ادبیات با فلسفه و منطق نه تنها موازی نیست بلکه چندان همخوانی ندارد . شعر قبل از هر چیز ، هنر است ، احساس است ؛ و ترجیحا" زیبائی . در اینجاست که یک مدار که در عالم علم و واقعیت ممتد نمی شود بنا به استعاره شاعر ممتد می شود و البته که زیبائی…
با تشبیه از مدار افتادن و استعاره ای دیگر : هوا بد شد .
این بحر عروضی زیباست ؛ امٌا زیبائی شعر از این بحرِ زیبا هم فراتر می رود و رو یائی می شود …
عجب قریحه ی والائی در کاربرد تشبیه و اشاره و استعاره و کنایه….
که البته در معانی نمی تواند مورد قبول همگان قرار گیرد ؛ و چه بسا برخی آن را نیازمند ویرایش هائی جزئی بدانند .
مجموعا" رئالیست است :
« کسی که عاشق روی تو شد، خدایش کیست؟!
در امتحان الهی رفوزه شد، رد شد »

…. و کار به ارتداد می کشد ….
هنرمندید و با آرزوی این که در ساختار و فرایند شعر حتی الامکان منطقی تر هم باشید : مثلا" خداوند تبارک و تعالی با هیچ عشقی مخالفت ندارد :
الله جمیل و یحبٌ الجمال
ادبیاتتان فلسفه و منطقتان را تحت اشعاع قرار داده است ،
 هنرتان ، ادبیاتتان را ؛ شعرتان ، هنرتان را ؛ 
احساستان ، شعرتان را ؛ 
قریحه تان احساستان را ….

با اینهمه بازهم تکرار می کنم :
غزلی واقعا" تغزل ، بسیار زیبا ، روح انگیز و حتی روحنواز است .
گاه از « ادبی » به « محاوره ای » می زند که به نظرم در یک غزل از سبک رئالیسم ، از شاعری جوان یا نسبتا" جوان ، و ویرایش نشده ، کاملا" طبیعی است .
دخترم ! هم به شما با چنین قریحه ای تبریک می گویم و هم به خودم که در این سایت همنشین سرکار عالی و امثال شما شده ام ؛ منتهی چرا با این یک دنیا قریحه تعداد کتابها و دفترهای شعری کتابخانه ی شعریتان نسبتا" معدود اند ؟
فلسفه ی نام شاعر گرامی سرکار خانم نگار حسن زاده را ذیل شعر متوجٌه نشدم :
شعری مشترک است ؟
یا ایشان ویرایشی فرموده اند ؟
در هر حال ؛ مستفید شدم . افزون باد .

درود های فراوان نثارتان باد بانو حسن زاده ی گرامی

چقدر زیبا و دلنشین می سرایید

لذت می برم از اشعار روحبخشتان

سر بلند باشید به مهر

سلام بر بر دو دختر شاعرم 

خدا می داند که بیشتر اوقات تلنبار غم و اندوه هستم  بخاطر خیلی چیزها اول کارهای نابخردانه ی خودم و دوم بلایی که بر مردم جهان از جمله ملت ما ارزانی شده است و انگار این جنایت جهانی پایانی ندارد .

خب در این شرایط بد روحی ناگهان غزل زیبایی را می خوانم و تمام غم هایم فراموش می شوند.

درباره غزل استاد حضرت آیت اللهی به خوبی سخن گفته اند و من هم همان مطالب ایشان را تأیید می کنم.

خوشحالم  معصومه عزیزمان انجمن شعر پاک را فراموش نکرده اند.

آفرین به دیگر دخترم اعظم الشعراء که اجازه نمی دهند حلقه وحدت و دوستی ها از هم گسسته شوند و با دوستان خوب ما مراوده و مشاعره و ارتباط دارند.

در پناه خدا شاد زی اند این دو عزیز