ناورد

” ناورد “

این فصل
و همه فصل ستم
بر سینه ی چاک جسارت عدل
چکار می کرد؟
“شمر ”
بر سینه ی سینای آسمانی زمین
در طرح فریب و نیرنگ
آخته شمشیر بدست
بر گلوگاه ترین فریاد حق پرست
می نشست
و هی در اطوار قرون
رنگ عوض می کرد
و حسین هم
حسین
میداندار خون چکان همیشه ام
در تمامت ناوردی نابرابر
در بی مثال جسارت
قد علم می کرد
با همه ی دار و ندارش
کودک و جوان و زن
و
اندک جسوران یارانش
عباس یکه تن
قد علم می کردند
و
کشته هابه هامونهای نبرد
افتاده دستان عباسان
شده قلم
و شمرها در هر هنوز
هی می زنند خونین تنان را
زخم بسیار و رقم
به زن و کودک و پیر و جوان
نکرده رحم
در بی جغرافیای ناتمامم
سر می برند و بی کفن
در ناتمامترین تراژدی غمناک
دژم در دژ ستم عالم
و
اما پژواک سرخ
هی اهتزاز
می زد به خون
کشته ها بیرون زده بیرون
از آمار و رقم
هزاران سربریده ام
افتاده به صحن
آواره ی غریق
بی خانمان و وطن
از شرارت اشرار شمرها ی ستم
کوچ کرده رفته در تار و مار غم
و هنوز حسین
بر نیزه زار
هل من ناصرش بر قراروبلند
و هزار سینه ی پر سوز عشق
جانگسار
رفته
درزیر سم ستوران آهنینِ بیشمار
و
اکنون لبیک به هل من ناصرست
ای حیّ ِ حیات ! مزه و متن زندگی
حسین !
اکنو ن، اکنون هم تویی
در مقابل ذوالجوشن های
پلشت جدید
هزار بار بدتر از یزید
از نسل آن اوباشان سراسر پلید
با نیرنگ وهزار فریب
بی جغرافیای مظلومان را
سر می برند و می برند به نیست
و هزار فجیع بیشتر از
هرچه بر دودمان تو رسید
و اما
هر حال لبیک توست
به هل من ناصرت درست
فرمان توست :
“انی لا اری الموت الا سعاده
و للحیات مع ظالمین الا برما”
بر من و تو و ما
تا در گلگون خود
تا اخرین قطرات خونین
نگذاریم بیرق گلگون حسینی
بیفتد بر زمین
ما نسل آفتاب توایم
اسیر این آدمخواران در کمین
هر روز سهم ضحاکیشان
بیشتر می شود زدوش
بر دوش و مغز ستمدیدگان
پوزه ی خونینشان فرو می رود
تابیحد
در هر اقصی کنون
جاری توست
در میلیونی لبیک درست
تو در قدقامتی
بر بلندای مردمک نگاه
هزار دجله روییده در چشمان تر
به یادمان عطش مقدست
غلاف دیگر مرده
رهپویانت تیغ بسته
از روبه کمر
در استوای نوین مقاو مت
و این محور بی جغرافیا ی جهان
در دوباره ی بین النهرینست
در قیامی به وسعت عشق
و مرگ و سرنوشت
در دوباره ای از عاشوراییت
به طرز نخست
با شب شکاران و مردان بزرگ
و
نوبت رسیده به مردان مرد
تاتسویه قرون شود
با دونان و ستم پیشگان پست
اکنون نوبت عاشوراییست
به بهترین نحو نبرد
و
هزاران اکبر و قاسم
در صفست
با رمز
بسم قاصم الجبارین
نقطه زن
بی امان و بنیان کن و سهمگین
به بی رقم و عدد ارزش عرشی دست
و ساعد قاسم
و آن انگشت اشارت سلیمانی
افتاده بر خاک تو
ای حسین
موشک خواهند خورد
و
همان یوم المظلوم اشد من یوم الظالم خواهد بود
الیس صبح بقریب