نقطه‌ی نانجیب پایان

سلام و عرض ادب جناب حجت عزیز
نظر مهربانانه و ارزشمند شما همیشه مایه افتخار بنده‌ست.
زنده باشید🌸🌺🌸🌺

سلام و عرض ادب جناب مانای عزیز
شرمنده می‌فرمایید. ما مخلص شما و تمام سروران محفل پاک هستیم.
این سیاهه‌ها را به مهر می‌خوانید و زیبا می‌بینید.
برقرار باشید🌸🌺🌸🌺

به‌به. باعث افتخارست و مشتاقانه چشم به راه هستم🙏❤️

سلام و عرض ادب خانم امینی ارجمند
سپاس از مهر نگاهتان. خوشحالم که این سیاهه مورد پسند بوده است. حضور ارزشمندتان را ارج می‌نهم.
سرفراز باشید🌺🌸🌺🌸

سلام و عرض ادب بزرگوار
سپاس از اشتراک تجارب مطالعاتی‌تان. همین که این سیاهه رهگذری اندیشمند را مجاب به نوشتن کرده، برایم بسیار ارزشمند است. وقتی شعری وارد چرخه‌ی خوانش می‌شود تلقی‌های فرامتنی آن نیز از حیطه‌ی اختیار شاعر خارج خواهد شد. به همین دلیل هرگز عادت نداشته‌ام درباره‌ی سیاهه‌هایم اظهار نظر یا دفاعی داشته باشم. اما به‌رسم پذیرایی از نظر مخاطب، چند مورد کوتاه را عرض می‌کنم.
– به‌گمانم به‌کارگیری روایت تنها یک راه برای سرودن اشعار بلند است. گاهی می‌توان با کلاژ تصاویر و یا اپیزودیک کردن مفاهیم، شعر بلند سرود. حال آنکه این سیاهه در نظر خودم روایتی‌ست در سه فراز: یک) شرح رخداد دو) دوره‌ی پسا رخداد سه) فرجام و بازگشت به رخداد نخستین.
– شعر برای من یک امر درون‌زبانی‌ست. شکست زبان و خروج آن از حالت معمول و تن ندادن به تعابیر قالبی و از پیش آماده را مقدم بر هر نیت شاعرانه یا هدفی ویژه می‌دانم. نکاتی که فرمودید در امتداد همین شکست زینت‌بخش شعر هستند. به‌گمانم جرقه‌ی آفرینش شعر رنج، گلایه‌مندی و در معنایی عام شکست است، چان‌که سارتر می‌نویسد:«التزام شعر در تقبل «شکست» است تا ناکامی‌های بشری را در خود تحلیل برد، شاعر کسی است که خود را ملتزم به شکست می‌داند» (1).
– در فراز دوم این سیاهه نوعی ضدیت با شعر نیز وجود دارد. وقتی که سیاهه‌نویس از تشبیه به عنوانی مجازی از کلیت شعر اعلام خستگی و ملال می‌کند. مراد فراهادپور در کتاب ایده‌های شعری نوعی از این به‌ستوه آمدن را در قطعه‌ای چنین تصویر کرده ست:
شامگاه زمستان
آسمان چرک
پرده‌های راه‌راه چروک
جانور مفلوکی است زندگی
استعاره‌ای سخیف
که تن بی‌رمق نخستین بند را
به نزدیک‌ترین ایماژ بعدی می‌رساند (2)
با سپاس از لطف و مهرتان🌺🌸🌺🌸

1. سارتر، ژان پل، بی‌تا، ادبیات چیست؟، ترجمه‌ی ابوالحسن نجفی و مصطفی رحیمی، نشر زمان، تهران.
2. فرهادپور، مراد، 1399، ایده‌های شعری، چاپ یکم، نشر ردّپا، تهران.

سلام و عرض ادب جناب رضاپور عزیز
سپاسگزارم، خوش آمدید.
پیروز باشید🌺🌸🌺🌸

درودی دوباره جناب رضاپور
متاسفانه در زمینه‌ی اشعار آیینی سروده‌ای ندارم که خدمت برسم. امید که موفق باشید🌺🌸🌺🌸

سلام و عرض ادب بانو رحمانی ارجمند
خوشحالم مورد پسندتان بوده است. اختیار دارید مهرتان مایه افتخارست. امیدوارم شما و جناب مانای عزیز همیشه در آسمان شعر و ادب بدرخشید
زنده باشید🌺🌸🌺🌸