نیستی

درود
بسیار لذت بردم از خواندن این اثر و باید به سینا جان دژاگه عزیز تبریک گفت به خاطر خلق این اثر زیبا

یک اثر منظوم بی نقص با ترکیب کلماتی که کنار هم زیبایی خود را نشان می دهد که هدفش مشخص است و به حاشیه کشیده نشده و پیوستگی و بافتمندی خود را حفظ کرده

و این شاعر اگاه به زیبایی حس دوگانگی درونی وجود خود را به بهترین نحو و بجا و درست و ظریف ترین شکل با انواع ارایه ی تضاد انتقال داده که تشخیص اینکه می تواند این حس را با چه ترفند فنی بیان کند جای تحسین دارد

صدا و سکوت،روز سیاه،قند تلخ،سکوت و همهمه،نبودن و بودن،خورشید و شب،هستی و نیستی،امروز و دیروز

با ارزوی درخشش روزافزون
موفق باشید

سلام .. اینکه یک شعر دارای دو قافیه در هر بیت باشد را ” ذو القافیتین ” می گفتند . اما اینکه قافیه در شعری ضربدری باشد ، یعنی مصاریع فرد قافیه ی جدا از مصاریع زوج داشته باشند ، یادم نیست نام آرایه اش چه بود ؟ ( در بند اول این مورد به زیبایی رعایت شده )

بعدش این بیت توجهم را جلب کرد :

جغدانه در خراب خودم پرسه می‌زنم
خورشید را دوباره هم‌آغوش شب نکن

علاوه بر اینکه جغدانه بودن یک کلمه ی جدید است ، خرابه نیز جهت میزان وزن به خراب تبدیل شده که البته علاوه بر توزین اثر ، به خاطر دومعنایی بودنش به کمک زیبایی کار آمده . و همچنین با خواب و خورشید نیز همآوایی دارد .

و مورد سوم هم در پاره ی آخر شعر توجه انگیز شد برایم . در این پاره قافیه تنها یک کلمه است که دوبار تکرار شده است ” نیستی ” و یکی از تبصره های قافیه نیز همین است که اگر یک واژه دو معنا بدهد ، می تواند دو قافیه محسوب شود و ایرادی ندارد . ( متاسفانه الان موردی به یادم نمی آید . غیر از یک بیت از شاهنامه که کلمه ی ” روان ” قافیه بود و الان هم یادم نیست .

با این همه نقدی هم به این شعر دارم که شورانگیز نیست و حداقل من یکی را دچار حس خاصی ننمود . و از سینا بیشتر از این ها توقع دارم که با توانایی خاصی که دارد ، خواننده های دیرپسندی مثل مانا را نیز با حس خود همراه کند . غم ، شادی ، غیرت ، حسرت ، شهوت ، عشق ، حیرت یا هر حسی دیگر که باید از تلاش شاعر در جان خواننده ی شعر برافروخته شود . و این شعر لااقل برای من برخلاف چند شعر پیشین این برانگیختگی را موجب نشد . و البته : ارادت به پسر باسواد و نیک اندیش ایلم همچنان باقی ست .

از دیدن تناوب هر چیز خسته‌ام
از گفتن تداوم هر درد عاجزم
حل کن عذاب و حسرت و تردید و خشم را
در اشک‌های بغض‌کُش چشم قرمزم

آفرین

سلام شاعر

عالی بود

در پناه خدا 🌱🌹👌👌👌👌👌👌🌹🌱

درود بر شما
عالی بود
تضادها، تناسب ها و پارادوکس ها شاعرانه و لذت بخش بودند🌺👏👏👏👏👏

دستمریزاد آقا سینای فرهیخته …
سروده ای منسجم، فاخر، دلنشین و ملموس را از شما خواندم و لذت بردم👏👏👏🌺🌺🌺

سلام و عرض ادب
بسیار عالی بود
کلمه ها و بیت ها و کل شعر
فک کنم واژه ی خراب، خرابه بوده و اشتباه تایپی رخ داده
در ضمن کلمه ی جغدانه خیلی قشنگ بود

دروها بر سما
جناب دژاگه نازتین
لذت بردم از رد قلم استوارتان
♡♡♡

خوب و بدم به خاطر بود و نبود توست
شادی و غم بهای مجاز و حقیقت است
من با تمام اینه ها ناله کرده ام
غمخنده ام ترانه گفت و شنود توست

برگرد و پس بده شب تنهائی مرا
با بی خیالی ام همه جا را عوض نما
سگ پرسه های وهم و خیال مرا بگیر
تجدید کن بهاته خودخواهی مرا

در کوپه قطار نگاهت نشسته اند
چندین و چند آدم بیگانه مثل من
تکرار صوت ممتد هنگام رفتن است
در لا به لای هر چمدانی که بسته اند

✍همینجوری
🌹🌹🌹

درود بر شما .
موفق و مؤید باشید .
دردمندانه بود

برقرار باشید
🌹

درودتان باد جناب استاد دژاگه ادیب گرانقدر🌞
چقدر زیبا و غمناک و دلنشین و موزون کلمات را به رقص شعر آوردید 🌺🌸✨☘️
حظ وافر بردم 🍀🌸

💫دلتنگی‌ات شبیه صدای کمانچه‌ای‌ست
که پرده پرده قلب مرا آب می‌کند💫

زنده باد 👏👏👏👏👏👏💯🌸🌺

نویسا مانید وسبز باشید و سرفراز
🌱🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌱

درود بر شما
نمیدانم چرا دوست میداشتم بجای توی دیروز نیستی،
بخوانم: تو هم توی داستان نیستی!
شاید بخاطر این که خاصیت دیروزین دارد و همان وجه کنایی نیستی را.
کلکتان بذوق و نویسا🌸

درود بر شما
🌹🌹

استاد دژاگه عزیز .لذت بردم .میتونم بگم ازدیدگاه بنده دراین سبک کار شما و مانا واقعا متفاوت است و میتوان ازسروده های شما دو عزیز چیزی کسب کرد و درسی و پیامی گرفت و آموخت .چیزی که من تابحال در کارهای شاعران معاصر دراین سبک ندیدم .اینکه صرفنظر از ریتمیک بودن سیر سروده تان زیبایی شناختی و معنا نیز وجود دارد که بعقیده من میتواند به رشد و همه پسند شدن این سبک کمک شایانی نماید

موفق باشید

درود بر شما. بسیار عالی🌹🌹

درودها جناب دژاگه بزرگوار. همیشه لذت میبرم از اشعارتون با واژگان ناتمامی که منحصر به خودتون هستند👏👏👏👏🌹

درود بر شما
عالی بود🌹🌹🌹

🌹

درود بر شما شاعر گرانقدر

زیبایی‌ات شبیه سکوت تپانچه‌ای‌ست
که صید را به نیّت خون، خواب می‌کند
دلتنگی‌ات شبیه صدای کمانچه‌ای‌ست
که پرده پرده قلب مرا آب می‌کند

🌺🌸🌺🌸🌺🌈💐

پدرم تو گذشته جامونده
هنوزم فکر جنگ و خمپارس(ت)
خونه رو شکل پادگان کرده
مادرم خیلی وقته بیچارس(ت)

باخودش,با خداش, راحت نیس(ت)
مردی که جنس قلبش از سنگه
سی و چن(د)ساله که پدر داره
باخودش,با خداش,میجنگه

مادرم خیلی وقته بیچارست
بس که تنها تو خونه میشینه
شب میخواد پیش شوهرش باشه
شوهرش خواب جنگ و میبینه

مادرم با خداش نمیجنگه
اما ترسش همیشه پابرجاس(ت)
همیشه از عقایدش میگه
باورم شه جهنم اون دنیاس(ت)

#آرزوبیرانوند

خسته ام از خدای اجباری
«ترس» یعنی خدا,یه بی رحمه
من خدایی رو می پرستم که
خونوادم اونو نمی فهمه!

مجرمم توی پادگانی که
هرکسی با خداش,درگیره
مجرمی که نماز میخونه
اما قبلش وضو نمی گیره!

ما سه تا تو یه خونه ایم اما
عاشق خط و مرز و دیواریم
مومنای شگفت انگیزیم!
توو «یه» خونه «سه» تا خدا داریم!!!

درود بر تو آقا سینا
مثل همیشه عالی بود و دلنشین
نگاهت، قلمت، دنیات رو دوست‌دارم
و همه‌ی این‌ها تازه و نو هست
پایدار باشی 🌷❤️

درود بر شما بزرگوار
احساس زیبایتان را خواندم و لذت بردم
شاد باشید
🌹🌹🌹

_ دهانت را باز کن
_ می دانی دکتر ،
تمام این تبخال از دق داعش است ؟
تو فکر کن
وقتی درد به دکلمه وُ ستم به سرود وُ
خفت به خواب نمی رسد ،
چه مضیق مرگبار ی ست !!
_ تو شیشه می کشی مردک ؟
_ شیشه نمی کشم از قرار
شیشه ی عمر کبوتری اما،
در دلم می شکند هر شب !!
آه دکتر نبضم اینجا میان دست تو می تپد
یا سنگری در سارایوو ؟
نمی دانم ….
نمی دانم و هنوز این هنگ خسته از جنگ ،
غریق اشک کودکان کوبانی ست .
بچکان ماشه را لعنتی !!!
من سوگوار آن سرباز بی پوتینم
در کوههای بازی دراز
و درین کافه ی بوسه و لاس
آرام و قرارم نیست .

_ دهانت را باز کن
_ می دانی دکتر ،
اصلا مرض واگیری ست شعر :
به خواب هر زنی که می روی ،
بالشش گاوخونی گریه می شود !
شیشه نکشیدم اما
تصویر ناتمام ماه
در برکه ی چشم آن دختر افغان را
یادم هست .
_ تا صبح چنان شاعرم کرد ،
که با دود سیگار
نام خدایان قریش را
در هوا می نوشتم .

_ دهانت را باز کن ،
این اراجیف که می بافی
نانت را آجر می کنند .
_ آه گوش کن :
پچ پچی انگار از ته این غار می شنوم .
من به این تخم کفتر و تار سوری مشکوکم عمروعاص !!
گلوی هبل زخمی ست
و جگر این مرد هاشمی ، داروی هزار درد ناسور ….

_ دهانت را باز کن … لدفا
_ آه دکتر اینقدر خار در چشم منست
که در بادیه های بی هاجر نیست
و جهل این جماعت
که گناه مرا بر طبل ستاره می کوبند!
استخوانی ست در گلوی این شعر
مرا شیشه ای بخوان
بلی که بلاگردان این بوم و بر بی بارانم .
مرا چه فرض کرده ای دکتر ؟؟؟
داغی تنم از هرم هیروشیماست
نم گونه هایم ، از اثر سیل معمولان !
به این میز و منشی چه می نازی ؟
من صدای پیامبری هستم
که دستش را به بیعت شکسته اند
تبرم کو ؟؟
هر لحظه نمرود نابکاری
مرا به آتش پرتاب می کند !!
سواد و سودای زنی بودم در زنده رود
که هرشب
در شعرم به چله می نشست و
چشمش از سرمه ی حلاج سیاه شد !!!
_ لطفااااااا مررررریض بعدی …

سلام سیناجان
زحمت ویرایش این اثر با شما ❤😘

منتظرم تا سینا ، سرود مانا را تذهیب و تهذیب بفرمایند ❤❤❤

سلام‌

شاهکاری در قالب چهارپاره

در پناه خدا 🌿👏👏👏👏👏👏🌹🌿

سلام عرض ادب و احترام
ماشاالله به این قلم زیبا

سلام و درودخدمت برادربزرگوارم جناب دژآگه بسیار زیبا ودلنشین سروده اید لذت بردم از اینهمه لطافت وشوروشعور👏👏👏👏🌹🌹🌹

درود و عرض ادب
بسیار عالی بود شاعر گرامی ،
سپاس فراوان نثارتان

🌹🌷🌷🌷🌺🌷🌹