🍃🌷🍃به پایگاه ادبی شعر پاک خوش آمدید 🍃🌷🍃
| تاریخ عضویت: | ۱۳۹۷/۰۶/۰۲ |
| تعداد شعر: | 165 |
| تعداد مطالب: | 24 |
| آخرین فعالیت | ۱۴۰۳/۰۱/۰۸ |
آن شب
لامپ سبز اتاقت
هنوز روشن بود
و من
یادداشت های مچاله شده ات را
از این ور و آن ور جمع می کردم .
چه ذهن مشوش مغشوشی …
جهان مبهم در تاریکی شب های ات قدم می زد .
تو همه ی ساعت ها را فراموش کرده بودی
و گل های آن طرف باغچه
فشرده و فشرده تر می شدند …
از سمت دریا
بخار عریضی به طرف آسمان برمی خاست
و بوی قوی کشتی می آمد .
تابلوهای اتاق غرق تماشای تو بودند .
پشته پشته کاه یا روزهای گمراهی ….
چه کسی این ها را برای ات کشیده بود ؟
شاید شاعری که درد می کشید
یا نقاشی که شهامت و شرافتش را
در سایه ی غروب های مداوم مخفی می کرد …
… تو از پنجره ی باز اتاق ،
به جایی -که من باید بودم-
خیره می شوی .
و آن سوی نرده ها ،
گل ها دوباره زیر نور آفتاب باز می شوند .
پ ن :
من خیلی خوابم می آید .
می شود امشب …
تندیس های مریم را
تو پاک کنی ؟
#فریبا نوری
#دفتر نثرنو/ نوول شعرها
سیزدهم تیرماه 1395
کاربرانی که این شعر را پسندیده اند (7):
حمید گیوه چیان در نامه ی اشتیاق
درود مجدد جناب مانا خیلی خیلی از لطف شما ممنونم که با صبر و حوصله به
سلام حمیدجان در این مورد یک داستان کوتاه برایتان تعریف می کنم : روزی یک نفر از
حمید گیوه چیان در نامه ی اشتیاق
درود جناب مانای عزیز از اینکه وقتتان را می‌گیرم عذرخواهی می‌کنم اما بدلیل اینکه شما مطالعات
سلام افلاطونیان معتقد بودند که ورای این عالم که مجاز است ، عالم دیگری نیز هست
سپاس گذار رحمت و زحمتی هستم که کشیدید خانم عبدلی عزیز و بی تردید سعی
